Քու հիշատակդ, այս գիշեր, զիս լալու չափ կհուզե․ Կարծես մեկնած էր սրտես, և գաղտնաբար այս գիշեր Ետ կդառնա, ու հին տեղն ու հին գգվանքը կուզե, Կսեղմվի գրկիս մեջ, կբարձրանա կուրծքս ի վեր։ Քու պատկերըդ աչքիս մեջ և քու ձայնըդ ականջիս, Կթրթըռան այս գիշեր, երակներուս մեջ կարծես Քաղցրահոտ շունչդ է լեցված, որ կզգլխե, կօրրե զիս, Մինչ երեսես ալ կանցնին կարծես մատներըդ անտես։ Ետ կդառնան մի առ մի մեր հին ժամերն անկորուստ, Կարավանին հետ աստեղց անոնք կուգան վերստին, Հոգիս փարախն է բացվող ընդդեմ իր քաղցր հոտին։ Հիշատակովդ, այս գիշեր, կզգամ անչափ զիս հարուստ, Այնչափ բարի, երջանիկ․․․ որ գթությամբ մը անհուն Կմտածեմ զայն բաժնել երկրի բոլո՜ր խեղճերուն: _______ #Վահան_Թեքեյան