Տարվա վերջին օրը Հայոց հայրապետն այցելել է դիրքապահ զինվորներին
Տարվա վերջին օրը Հայոց հայրապետն այցելել է դիրքապահ զինվորներին : ՄԱՄՈՒԼ.am լրատվական գործակալություն | Նորություններ, լուրեր Հայաստանից և Լեռնային Ղարաբաղից
Сообщения
Հարսնացուի և փեսացուի կողմերի` միմյանց ուղարկվող գրեթե բոլոր նվերների հետ պարտադիր գաթա էր դրվում։ Հայերը գաթան թխել են արևի տեսքով և ամենայն հավանականությամբ դրան են վերագրել արևի կենսական ուժն ու հզորությունը։ Իսկ դա նշանակում է, որ գաթաներ ուղարկելը միմյանց կյանք, արևշատություն մաղթելու համար էին։ Գաթաները կլոր կամ խաչաձև թխելը հուշում է, որ դրանց տրվել է նաև չար ուժերից պաշտպանելու հատկություն
Պարույր Սևակ ԴԻՄՈՒՄ ԵՄ ՊԱՀԱՆՋԵԼՈՒ ՊԵՍ Դո՛ւ, որ գալիս ես մեր մանուկների արդար պահանջով, Իբրև պատասխան նրանց սրսըփուն ակնկալիքի. Դո՛ւ, որ գալիս ես մրսկան արտերի դողդոջուն կանչով, Իբրև պատասխան նրանց կարիքի. Դո՛ւ, որ ոտներըդ խճողել ես դեռ անցյալի ցանցով, Մինչդեռ ձեռքերըդ մեկնել ես արդեն կանչող գալիքին,- Արի՜, Նո՛ր Տարի, Գալուստըդ բարի՜։ Արի՜, Նո՛ր Տարի, Բայց… այնպե՛ս արի, Որ ատոմական այս ահեղ դարի Գոռ ժամացույցը ինքն իրեն լարի Մայրացած հարսի սրտատըրոփի համաչափությամբ, Եվ նրա անտես սլաքները զույգ Իրենց վիրավոր թևաթափությամբ Ոչ թե մեզ կրկին Քարանձավների անաչ խոռոչը մատնացույց անեն, Այլ Տիեզերքի անկոխ դաշտերին Մեր զույգ աչքերի հայացքը տանեն… Արի՜, Նո՛ր Տարի, Գալուստդ բարի՜, Եվ արթնացրո՛ւ քո թնդուն քայլով Ուշ մնացածին, Քնով տարվածին. Տո՛ւր ապաքինում հոգով ցավածին, Հիասթափվածին՝ նոր մի հիացում, Սիրասթափվածին՝ մի նոր միացում. Ձեռքից հավատը փախուստ տվածին, Իբրև Նոր Տարվա բաղձալի նվեր, Տո՛ւր նոր հավատի կապակուռ թևեր, Մանկանը՝ մեծի մտքի լիացում, Մեծին՝ մանուկի անարատություն, Տափարակներին՝ Արարատ
Մինչ օրս պահպանվել է ծիսական հաց՝ տարեհաց թխելու սովորույթը, որի խորհուրդը նվիրված է գալիք տարվա հաջողություններին։ Տարեհացը կլոր կամ ձվաձև տեսք ունի, մեծությունը՝ ըստ ընտանիքի անդամների թվի։ Ծիսական հացի երեսը սերմերով ու մրգերով զարդարելը խորհրդանշում է տարվա հացի ու մրգերի առատության գաղափարը։ Ներսում դնում են միջինքը՝ լոբի, սիսեռ, փոքրիկ կորիզ կամ մետաղադրամ։ Ըստ ավանդության՝ ուտելու պահին ում բաժնից այն դուրս գա, տարին այդ մարդու համար հաջողակ կլինի։ Աղբյուր՝ Լուսիկ Ագուլեցի, <<Հայկական խոհանոց>>։
Շուտով մոտենում է նռօրհնեքը. Ի՞նչ է խորհրդանշում այն։ Հայկական ավանդության մեջ նուռը` իբրև ազգային խորհրդանիշ, կրում է կյանքի, ծաղկունքի և առատության իմաստը: Քրիստոնեական խորհրդաբանության մեջ նուռը խորհրդապատկերն է Հիսուս Քրիստոսի հեղած արյան` խորհրդանշելով նաև Տիրոջ հրաշափառ Հարությունն ու Աստծու շնորհների բազմազանությունը: Հայոց Եկեղեցու վարդապետների և հայրերի մեկնություններում նուռը ներկայացվում է նաև այն խորհրդաբանությամբ, որ նռան հատիկների պես Եկեղեցու անդամները շատ ու բազմատեսակ են, սակայն պատված են նռան նման պինդ կեղևով` միավորված լինելով մեկ Եկեղեցու մեջ: Այս պատճառով նռան խորհրդաբանությունը լայնորեն օգտագործվել է հայկական եկեղեցական ճարտարապետության, արվեստի և մանրանկարչության մեջ: http://ter-hambardzum.net/ ամա.. Նուռը, լինելով մարդու կողմից մշակվող ամենահին մրգերից, Հայաստանի խորհրդանիշներից մեկն է։ Այս առատաձեռն միրգը, կարմիր և անհամար հատիկներով, ռուբինի գույն ունի և կապված է կյանքի ու պտղաբերության հետ ։ Շատերը կարծում են, որ Հին կտակարանի գիտելիքի ծառը կարող էր լինել
Գևորգ Էմին «Ձյու՜ն է գալիս» Ձյու՜ն է գալիս, Եվ մի աղջիկ ,մայթում խավար, Քայլու՜մ է ու անձայն լալի՜ս… Ինչու՞ է նա այդպես լալի՜ս… Ու մոլորված գնում-գալի՜ս, Նոր տարվա օ՛րն այս խանդավառ. Գուցե նրա հե՛րթն է գալիս Զգալու՛, որ կյանքը, ավա՜ղ, Հաճախ նաև… վի՜շտ է տալիս. Դրա համար էլ նա՝ լալի՜ս, Ձյունն ու արցունքը կո՜ւլ տալիս , Դեգերո՜ւմ է մայթում խավար. Եվ կարծում է հավանորեն, Թե էլ չի՜ գա բախտը նորեն Եվ…անցե՜լ է անդառնալի… Որտեղի՜ց այդ գիժն իմանա, Որ ամե՜ն ինչ, այս ձյան նման, Գալիս է, որ հալվի՜- գնա՜, Եվ զո՜ւր է նա այդպես լալիս… Ձյու՜ն է գալիս…
Խաղաղություն ամենքի՛ն և ամենո՜ւր,- Այդ ենք միայն մենք աշխարհին կամենում Ամպամած երկնքի տակ բաց սրտերով ու արևոտ ժպիտներով իրար բարևող մարդիկ են հենց լույսը...Բարի լույս արևոտ մարդիկ,միշտ ջերմ եղեք,որ փոխանցվի Ձեր արևը մյուսներին,այս օրերին մենք շատ ունենք դրա կարիքը Չգիտեմ ինչ կբերի այս նոր տարին մեզ բոլորիս, բայց խնդրում եմ որ չխլի մեզանից ոչ ոքի ու ոչինչ...
Կիլիկիայի դարպասները Ասում են... այսպես էլ ապրում ենք: Բարի լույս Բանականությունը միշտ չնչին է զգացմունքի մոտ․ առաջինը բնականորեն սահմանափակ է, ինչպես այն ամենը, ինչ դրական է, իսկ մյուսն անհուն է: Տրամաբանել այնտեղ, ուր հարկավոր է զգալ, հատուկ է սլացում չունեցող հոգիներին: Օնորե դը Բալզակ «Երեսնամյա կինը»
ՁՄՌԱՆ ԳԻՇԵՐ Տխրությունս անուշ է, որպես Հեռավոր, հեռավոր կարկաչյուն. Այնպես մեղմ է իմ սերն ու այնպես Անուշ է նա իմ սիրտը տանջում։ Չեմ ուզում ոչ անցյալը հիշել, Ոչ գալիք օրերին նետել հույս, Հանգիստ է իմ շուրջը և գիշեր, Ու սիրտըս չի տենչում արշալույս։ Անդորրել է աշխարհը բոլոր, Դուրսը ձյուն է գալիս, փողոցում Գիշերը, և՛ հանգիստ է, և՛ խոր, Ու սիրտըս առավոտ չի ուզում։ Մաքուր է իմ հոգին ու հիմա Օրհնում եմ վիճակըս երկրային, Ընդունում եմ սիրով կյանք ու մահ Ու սիրտըս պարզում եմ աշխարհին... Անչար է իմ հոգին ու հանգիստ, Գիշերը անդորր է, դուրսը ձյո՜ւն. Ննջեցեք հավիտյան, վերք ու վիշտ, Ծավալվի՛ ր, լուսեղեն մ
Խծկոնքի վանք. 1910-ականների լուսանկար 10-13-րդ դդ. կառուցված և հինգ առանձին եկեղեցիներից բաղկացած Խծկոնքի վանքային համալիրը գտնվում է Կարսի մարզում, Հայաստան-Թուրքիա սահմանամերձ գոտում, քաղաքամայր Անիից 25 կմ հարավ-արևմուտք (Կարսի մարզը Հայաստանից անջատվել և Թուրքիային է անցել 1921 թվականի Մոսկվայի ռուս-թուրքական պայմանագրով): Վանքի եկեղեցիները թուրքերի կողմից պայթեցվել են 1950-ականներին, ներկայումս մասնակի կանգուն է մնացել միայն Սուրբ Սարգիս զվաթնոցաձև եկեղեցին: 4 Вы, Максим Геваркян, Gohar Baghdasarian и ещё 1