Сообщения

Сообщения за ноябрь, 2019
Изображение
ԱՎ. ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ_Գիշերն եկավ Գիշերն եկավ, աստղերն ելան, Լուսնյակն անուշ ցոլցըլաց, Ծաղկունքն ամեն նո՛ր քուն մտան Ամպի ցողով, լուսնի շողով Հարհանդ – մարմանդ քուն մտան: Դուք է՛լ քնեք, ոսկի աստղեր, Վարդ ու բլբո՛ւլ, քուն եղե՛ք, Օրոր – ծովե˜ր, շորոր – հովե˜ր, Անո՛շ – անո՛շ քուն եղե՛ք: -Իմ սար – դարդե˜ր, իմ ծով – ցավե˜ր, Դուք էլ մո՛ւշ – մո՛ւշ քուն եղե՛ք: 1893 Ալեքսանդրապոլ
Изображение
ՄԱՍԻՍՆԵՐ ՄԱՍԻՍՆԵՐ--Այսքան մոտ ու այդքան հեռու... Մեծ և Փոքր Մասիսները ինքնաթիռի բարձրությունից Մասիսների հմայքը զույգ լինելու մեջ է, գաղտնիքը՝ աշխարհում ամենաբարձր հարաբերական (ստորոտից մինչև գագաթը` 4300 մ) բարձրությունը: Այն հայ ժողովրդի սուրբ լեռն է, նրա հարատևության խորհրդանիշը Մեծ և Փոքր Մասիսներն Արարատյան դաշտի հարավում երկնասլաց, մեկուսի լեռնազանգված են՝ կոնաձև զույգ գագաթներով: Նրանցից մեծը՝ մայր լեռը, կոչվում է Մասիս, Ավագ Մասիս կամ Մեծ Մասիս, իսկ փոքրը՝ Սիս կամ Փոքր Մասիս: Մասիսները կոչվում են նաև Արարատ: Ընդհանուր լեռնազանգվածը տեղադրված է մոտ 130 կմ շրջագծով և 1200 կմ2 տարածքով ընդհանուր հիմքի վրա: Սեգ գագաթները, որոնց միջև հեռավորությունը 10 կմ է, իրարից թամբաձև բաժանվում են Անահտական լեռնանցքով (բարձրությունը՝ 2727 մ) և կազմում են ներդաշնակ միասնություն: Իսկ Արարատյան դաշտը և շրջակա լեռնապարերը կազմում են այդ կերտվածքի բնական շրջանակը: Մասիսն ու Սիսը «քնած» հրաբուխներ են: Մասիսի բարձրությունը 5165 մ է, Սսինը՝ 3925 մ: Մասիսի ժայռոտ գագաթը, որն զբաղեցնում է
Изображение
ՆԱՏԱԼԻ...Արև☀🌝🌞 Մեր փոքրիկ գեղաչյա, հմայիչ գեղեցկուհին❣️ Անակնկալներով լեցուն ՆԱՏԱԼԻԻ` ...մեր փոքրիկ հրեշտակի, մեր արևի ուրախ օրը: Տարին տասներկու ամիս մազերդ հյուսած կըլնի. Շուրթերիցդ մեղր է կաթում, թողնես` կուրծքդ թաց կըլնի. Գարնանաշունչ ծաղկի նման կարմիր վարդդ բաց կըլնի. Ի՞նչ օգուտ քո այգեպանին` թե խեղճ բլբուլը լաց կըլնի. Դու խիղճ չունես, պտույտ կգա` այգու վրա գեղգեղալով: Երբ վրձնում են քո պատկերը` նկարին շնորհք կտաս. Հուրհրում ես ճրագի պես` բուրվառին շնորհք կտաս. Մուշկով լիքը սրվակի պես, թարեքին շնորհք կտաս. Բացվում ես կարմիր վարդի պես, պարտեզին շնորհք կտաս. Քամին դիպչի ծաղկաթերթիդ` բույրդ կգա սաստկանալով:
Изображение
ԶՄՄԱՌԻ ՍՈՒՐԲ ՏԻՐԱՄՈՐ ՎԱՆՔԸ «Մեզանից հետո աշխարհ եկող մարդիկ, վայ ինձ, որովհետեւ ուզում եմ տեսնել ձեզ, բայց չեմ կարող, քանի որ հող եմ դարձել գերեզմանում: Ապա ուրեմն՝ այս գրքերովս կխոսեմ ձեզ հետ մինչեւ հինգ եւ յոթ սերունդ, եւ հոգով ձեր մեջ կմնամ»: Այսպիսի տողեր է առաքել մեզ՝ հետնորդներիս 13-րդ դարի ըմբոստ մեծերից մեկը` առակագիր Վարդան Այգեկցին: Իբրեւ պատգամ հնչող այս խոսքը հույսից ավելի՝ հավատամք է՝ ուղղված գալիքին: Կարո՞ղ էր կռահել մեծ խորհողը, թե իրենից հետո ահա հինգ, յոթ եւ արդէն տասնյակ սերունդներ անց, ո՛չ միայն սրբությամբ պահվում ու պահպանվում են անցյալից մեզ հասած հոգեւոր արժեքները, այլեւ ժամանակի հետ ավելի հարստացած ու շքեղացած, ապրում են մեր հոգիներում, ամեն օր մի քիչ ավելի ու նորովի իմաստավորելով մեր կյանքը: Այդպես է, որ մեր հոգեւոր եւ նյութական մշակույթի վկաները՝ մեր գրչագիր մատյանները այսօր էլ խոսում են մեզ հետ: Նրանք՝ անցյալից մեզ հետ խոսողները, իրենց հոգիի աչքերով տեսնում են մեզ, պատմում անցյալի նեղ ու դառը ժամանակների, դեմքերի եւ դեպքերի մասին, բայց ավելի շատ ո
Изображение
ՀԱԿՈԲ ՄԾԲՆԱՑԻ, սուրբ Հակոբ Մծբնա հայրապետ (ծ. թ. անհտ, ք. Մծբին – 338/348, Ռշտունիք), ճգնավոր, համաքրիստոնեական սուրբ, Մծբինի ասորի եպիսկոպոս: Երիտասարդ տարիքից տրվել է ճգնողական-աղոթանվեր կյանքի: Ըստ հայոց Ճառընտիրների` Գրիգոր Ա Լուսավորչի հորաքրոջ որդին էր, պարթևական տոհմից: Ըստ վկայաբանության, Հայոց Խոսրով Ա Մեծ (211–259) թագավորի սպանությունից հետո, դայակի ձեռքով տարվել է Կեսարիա, որտեղ կրթվել  է քրիստոնեական հավատքով: Ապա քույրը նրան տարել է Պարսկաստան, որտեղ Հակոբ Մծբնացին ապրել է արքունիքում: Սակայն հետագայում ընտրել է ճգնավորական կյանքը և, Սուրբ Հոգու ներգործությամբ, մեկնել Մծբինի վանքերից մեկը` Մարուգե (Մարուքե) ճգնավորի մոտ: Հակոբ Մծբնացին, Եղիա մարգարեի նման վերարկուն ջրերին զարնելով` քայլել է Սաթիթմա կոչվող գետի ջրերի վրայով: Կամեցել է բարձրանալ Արարատ (Մասիս) լեռը` Նոյյան տապանը գտնելու, բայց Մասիսի լանջերին հոգնել է և ննջել: Ըստ ավանդության, Աստծո հրեշտակը նրան մատուցել է Նոյյան տապանից փայտի մի կտոր: Այնտեղ, որտեղ Հակոբ Մծբնացին հրեշտակից ստացել է Նոյյան տապանի կտորը, հ
Изображение
 АРМЕНИЯ МЕЖДУ БОЛЬШЕВИСТСКИМ МОЛОТОМ И ТУРЕЦКОЙ НАКОВАЛЬНЕЙ Отрывок из монографии Г.П. Хомизури «Социальные потрясения в судьбах народов (на примере Армении)», посвященный оккупации 11-й Красной армией Республики Армения в 1920 году. К весне 1920 года Советская Россия смогла переломить ход событий в гражданской войне, разгромить армии Деникина, Колчака и Юденича и даже предпринять (правда, безуспешный) поход на Польшу. Разгром армии Деникина открыл коммунистам путь на Кавказ. 28 апреля 1920 года. Войска XI Красной Армии входят в Баку и объявляют Азербайджан советским. Действия советских войск на Кавказе были скоординированы с действиями войск Кемаля, о чем он сообщил 14 августа: «Проявленная Советской республикой инициатива выразилась в отправке ею Х и XI армий на Кавказ, на Восточный фронт. При нашем влиятельном содействии и помощи эти армии легко прошли Северный Кавказ и вступили в Азербайджан. Азербайджанцы встретили прибывшие войска с полным спокойствием. С
Изображение
СЕРДЦЕ ИЗ ТУФА С давних пор и до 1960-х годов клоуны всегда заполняли паузы между выступлениями артистов, но появился он, и артисты стали заполнять паузы между его репризами. Зритель шёл «на Енгибарова». В своем последнем интервью, записанном за месяц до ухода из жизни, народный артист Армянской ССР Леонид Енгибаров (Լեոնիդ Ենգիբարյան) рассказывал: «Я выхожу на манеж не для того лишь, чтобы смешить "уважаемую публику", а для того, чтобы с ней говорить — о добре и зле, благородстве и подлости, о любви и нежности». И он говорил — без слов, но голосом, проникающим прямо в сердца зрителей, которые то хохотали, то замолкали, задумываясь, с блестящими от слез глазами. Он родился Москве, в семье армянина Георгия Саркисовича, повара по профессии, и портнихи Антонины Андриановны — простой русской женщины из Тверской области. Это был третий брак отца Леонида, от двух предыдущих, в Армении, у Енгибарова-старшего остались два сына — Михаил, ставший изве