AjsAPARAN.blogge

ԵՂԵՌՆ` ԵՂԵՌՆԻՑ ՀԵՏՈ "ԵՂԵՌՆ` ԵՂԵՌՆԻՑ ՀԵՏՈ" ԱՐԾԿԵԻ ՍՔԱՆՉԵԼԱԳՈՐԾ ՍՈՒՐԲ ՆՇԱՆ ՎԱՆՔ Արծկեի Սքանչելագործ վանքը հայտնի է նաև Երաշխավոր, Սուրբ Նշան, Պատերազմի Սուրբ Նշան, վանք։ Կառուցվել է 7-8-րդ դարերում, պատմական Մեծ Հայքի Տուրուբերան նահանգի Բզնունիք գավառում/Վասպուրական նահանգի Խորխոռունիք գավառում/, Արծկե քաղաքից հյուսիսային, Սիփան լեռան լանջին։ Եղել է նշանավոր սրբավայր և ուխտատեղի: Ըստ ավանդության այստեղ պահվել է մանուկ Քրիստոսին լողացնելու բրոնզե տաշտի մի մասը, որն ունեցել է վարակիչ հիվանդություններ բուժելու հատկություն: Վանքում պահվել է նաև Պատերազմաց ս. Նշանը (ենթադրաբար՝ բյուզ. Վասիլ II կայսրի ս. Խաչը): VIII դ. 2-րդ քառորդում Արծկեի Սքանչելագործ Սուրբ Նշան Վանքի մասին հիշատակվում է Վահան Գողթնացու (մոտ 700-737) վարքում ,որը վանքում է հաստատվել; Վահան Գողթնացին վարքը 736-ին գրի է առել վանքի վանահայր Արտավազդ վարդապետը ) և մի ձեռագիր հիշատակարանում («Արարատ», Էջմիածին, 1910, Էջ 623), ուր նշվում Է, որ Աշոտ Ա թագավորի օծումը կատարվել է 884 թվականին, սուրբ վա

Հայրենիքը հայուն խորհուրդն է; Ես հայ եմ, և դուք գիտեք, թե ինչ դժվարին և միանգամայն ինչ հրաշալի բան է այդ «...Դուք ինձի պես ուրիշ տեղ ծնած չեք, դուք հայրենիք ծնած եք: Ձեր բախտը հիմա չեք կրնար հասկանալ, հետո պիտի հասկանաք... Ձեզմե շատեր պիտի այցելին ամբողջ աշխարհ, պիտի տեսնեն շատ գեղեցիկ ու անուշ տեղեր ու պիտի հասկանան, որ ավելի գեղեցիկ ու անուշ տեղ չիկա, քան հայրենիքը...»: Վիլյամ Սարոյան (Սովետական Հայաստան, 21 մայիսի 1981

Алексей Зайцев - современный импрессионист "Вечер в парке"(на заказ) ("Evening in the Park" by Alexi Zaitsev) холст, масло, 70x50 см Я СПРОСИЛ У ОСЕНИ...Осень- самое прекрасное время года... Как прекрасно и немного грустно... Удивительный полдень! Состояние, цвета, экспрессия.Слышу шорох листьев под ногами и чувствую запах сухого теплого воздуха.Переменная облачность. Без осадков. Ветер... Много света....душу озаряет...Красота ...Осень изумительная.Поэтическим чувством наполняется душа.

Осенний ясный день сияет ярким светом , полупрозрачна желтых листьев тень...Осень - идеальное время, чтобы начать всё по-новому и забыть всё старое.

И с каждой ОСЕНЬЮ я расцветаю вновь.... А.Пушкин Необыкновенная неописуемаякрасота ))) Сказка природы про осень полная тайн красоты! В небе мелькнула просинь... В озере - солнца мечты! В золото роща оделась, листья плывут по воде....В грёзах картина явилась, лучше не видел нигде. Гляжу на тебя равнодушно , А в сердце тоски не уйму .... Сегодня томитьелно душно , Но солнце таится в дыму .

Աշուն--Կոմիտաս Ծառեր, թըփեր լեցուն միրգ, Մառան տարան գիրկ ու գիրկ, Աշուն սընաւ: Սաղարդ-սաղարդ սարսելով, Ոսկի տերեւ դարսելով, Աշուն քընաւ: Տարափ ու բուք փըչելով, Վայուն-մայուն ճըչելով Աշուն ծընաւ: Կամիլ Պիսսարրո, «Աշուն, առավոտյան մառախուղ», 1902

Мистическая и завораживающая Царица ночи 🌔 Лунная дорожка...космический луч....единение неба и земли, когда можно мечтать,верить в неземное и чудеса...как нежно и плавно стелется ночь... Спокойствие, спокойствие и никаких волнений ,любуйтесь этой красотой , величием и силой.Неисследимы пути Господа Бога, сколько величественных мест и неизведанного на нашей планете.. ОЧЕНЬ КРАСИВОЕ СОЧЕТАНИЕ КРАСОК ПРИРОДЫ... ШЕДЕВР!!!

Հուշեր...ու դարձյալ գիշերվա խավարը փարատող ՏԵՐՅԱՆ ՀՐԱՇՔ-ԱՂՋԻԿ Հրաշք-աղջիկ, գիշերների թագուհի, Ճառադայթող քո աչքերով դու եկար, Ոսկե բոցով լցրիր հոգին իմ տկար, Հրաշք-աղջիկ, ցնորքների դիցուհի... Կախարդ լուսնի հրապուրող շողի պես Դու ժպտացիր գուրգուրանքով սեթևեթ, Ազատ սիրտըս շղթայեցիր առհավետ, Հրաշք-աղջիկ, դո՛ւ, միշտ հաղթող ու միշտ հեզ։ Դու մի ցավոտ հիացումի երգ գիտես, Քո ժպիտում կա խորհուրդի մի փայլանք, Քո աչքերում կա մի անանց զմայլանք. Դու չըմեռնող մի վայելքի խոսք գիտես... Հրաշք-աղջիկ, անհայտ երկրի մանուշակ, Գիշերային արեգակի ճառագայթ,— Դու իջնում ես՝ կարող, որպես մահու խայթ, Քնքուշ, որպես անդարձ բախտի հիշատակ... 1906

ԱՆՀԱՍՑԵ ԿԱԿԱՉՆԵՐ Պատերազմից տուն վերադարձած հոգնատանջ զինվորը մի լրիվ օր էլ տանը չմնաց: Միայն հասցրեց իրեն կարգի բերել ու մինչ լուսադեմ մի երկու ժամ քնել: Ամենաառաջին ավտոբուսով հասավ գյուղ մտնող գլխավոր ճանապարհին ու իջավ: Կանցնի գարնանային դաշտերի միջով, մի քիչ կցողոտվի, մի քիչ կշաղոտվի: Դաշտից ծաղիկներ կհավաքի: Չէ, միայն կակաչներ կքաղի: Աղավնին գժի նման կակաչներ է սիրում: Ափսոս, որ ծաղիկները քաղելուց հետո երկար չեն ապրում: Թերթիկները թափվում են ծաղկամանի չորս բոլորը: Աղավնին դա էլ է շատ սիրում ու ամեն անգամ Թումանյանի տողերն է մտաբերում` շորը կարմիր,սիրտը սև... Աշխատում էր նորահարս կակաչները պոկել, որ թերթերը շուտ չթափվեն: Կակաչի կոկոնները շատ արագ են բացվում, արագ էլ` թառամում: Մինչ կհասներ դարպասին, կոկոններն արդեն բացվել էին: Չարագուշակ լռություն էր բակում: Գուցե Չալոն սատկե՞լ է: Հա, բունը դատարկ է, վզի շղթան անտերության մատնված: Սատկած չլիներ, առաջ կվազեր, կծմրար, պոչը բարեկամաբար կշարժեր, հետո առաջին ոտքերը դոշին կդներ և ուշադիր աչքերի մեջ կնայեր: Բայց Չ

Այսօր մեծն Իսահակյանի ծննդյան օրն է Today is the birthday of the famous Armenian poet, writer Avetik Isahakyan Сегодня день рождения известного армянского поэта, писателя Аветика Исаакяна Հետաքրքիր դեպքեր Ավետիք Իսահակյանի կյանքից Երկար տարիներ բացակայելուց հետո Ավետիք Իսահակյանը այցի է գալիս հայրենի Գյումրի քաղաքը: Մի օր հանդիպում է սիրած աղջկան՝Շուշիկին, որին վաղուց չէր տեսել: Կարոտակեզ սիրահարները որոշում են զբոսանքի գնալ քաղաքից դուրս: Վարպետը դիմում է քաղաքի նշանավոր կառապան Վեսյոլի Վարդանին և խնդրում է, որ իրենց տանի քաղաքից դուրս՝ շրջագայության:Վարդանը սիրով համաձայնում է և կառքը քշում սարն ի վեր՝դեպի Արագած լեռան փեշերը:Քաղաքից դուրս գալու ժամանակ Վարպետը ծածուկ կառապանին հասկացնում է, որ երբ հասնեն մոտակա բլուրները, մի հարմար պահի այնպես անի, թե իբր ձեռքի կնուտը //մտրակ// վայր է ընկել ու իրենց մենակ թողնի կառքի մեջ:Վեսյոլի Վարդանին էլ էտ էր պետք:Երբ կառքը սուրում է բլուրների մոտով, ու ճանապարհը խորդուբորդ էր, Վարդանը թե՝ վա՜յ Ավո՛ ջան, կներես, կնուտը ձեռքից

Доброе утро друзья !💜 Прекрасного настроения и чудесного дня ! У каждого дня есть удивительное свойство - напоминать нам о Главном...И в первую очередь о том, что Жизнь продолжается! Только человеческое тепло придаетсмысл каждой минуте жизни...Редкое, как розовые бриллианты, ценное, как сама жизнь...Его никогда не бывает много и никогда не бывает достаточно..... Осени вам тёплой без Дождей, Без Хандры, Депрессии и Скуки, Из-за Туч всем солнечных Лучей, И чтоб рядом грели чьи-то Руки..

Հրաչյա Աճառյան Էջմիածնում Զանազան մարդկանցից իմացա, որ Կաթողիկոսը (Խրիմյան Հայրիկը) գտնվում էր Բյուրական ամառանոցում և երկու օրից գալու էր Էջմիածին: Ուրախությունս մեծ եղավ. հույս ունեի, որ նրա միջոցով մի մաքուր սենյակ կստանամ... Կաթողիկոսը վերջապես վերադարձավ Բյուրականից: Ես բարձրացա Վեհարան, ուր ներկայացա Կաթողիկոսի եղբորորդի Խորեն էֆենդուն: Շատ բարեկիրթ մարդ էր, նախկին ուսուցիչ և հեղինակ: Էջմիածնում շատ մեծ նշանակություն ուներ նա և ժամանակի ամենազորեղ անձն էր: Սիրով լսեց ին ձ և տարավ Կաթողիկոսի մոտ: Կաթողիկոսը հրամայեց նստել և հարցրեց. -Ո՞վ ես, ո՞րտեղեն կուգաս: -Կոստանդնուպոլսեցի եմ, Հրաչյա Աճառյան: -Հա՜, կճանչնամ, դուն կաթոլիկ ես: Ես քու հոդվածներդ կկարդամ «Բազմավէպ»-ի և «Հանդես ամսօրեայ»-ի մեջ: -Ոչ, Վեհափառ Հայր, ես կաթոլիկ չեմ, թեև «Բազմավէպ»-ի և «Հանդես ամսօրեայ»-ի մեջ կգրեմ, բայց «Բիւրակն»-ի մեջ ալ կգրեմ. ես լուսավորչական հայ եմ: -Ինձի համար ոչ մի նշանակություն չունի. կաթոլիկ և լուսավորչական մեկ է ինձ համար: Պատմե տեսնեմ անցյալդ: Ես սկսեցի պատմել հետևյալ ձևով, ըստ կարելվույն կա

Осенний натюрморт!!!🍁 «Чем старше ты становишься, тем явственнее ощущаешь, как хрупка жизнь... Это прекрасный стимул, чтобы каждое утро радоваться новому дню...» © Джулия Робертс И какой бы ни была погода этой осенью,пусть ваше сердце всегда будет в тепле... Только человеческое тепло придаетсмысл каждой минуте жизни... Редкое, как розовые бриллианты,ценное, как сама жизнь... Его никогда не бывает много и никогда не бывает достаточно..... Нужно ловить эти моменты счастья,больше радоваться и хранить в душе эти моменты,подаренные жизнью...

Ալեքսանդր Ծատուրյան-ՄԱՅՐ Ծաղիկ մանկության շա՜տ հիշատակներ. Որ դեռ եռում եք իմ մատաղ կրծքում, Եվ հաճախ այնքան խաղաղ րոպեներ Ինձ պարգևում եք կյանքի փոթորկում. Որ երբեմն այնպես խուռըն երամով Հանդես եք բերում ուրախ անցյալից Գողտրիկ պատկերներ և վառ թռիչքով Միտքըս անջատում տխուր ներկայից,— Ո՛վ գիտե, գուցե, ժամանակն յուր հետ Ձեզ մի օր տանե՜, ավերե՜ անհետ… Բայց այն օրերը, այն նվիրական Հիշատակները մանկական կյանքիս, Երբ մորս գրկում առատ, անսահման Սեր էր վայելում անարատ հոգիս, Այն օրերն, օ՜ մայր, որպես սրբություն, Անջինջ կըպահվին սրտիս խորանում, Անջինջ կըպահվի և՛ քո սուրբ անուն Իմ վառ շրթունքին, իմ ջերմ երգերում. Եվ ինձ կյանք տվող քո սերը, մա՛յր իմ, Սրտիս հետ միայն կըմտնի շիրիմ… 1891

И красиво и полезно.🍁🍂 Окунуться в мир красоты и гармонии! Ловите хорошее настроение — оно так редко посещает нас. Думайте Красиво… От ваших Мыслей зависит, какими Цветами заиграет Мир вокруг вас… Пусть будут в каждом доме Хлеб и Мир... А в каждом сердце - Светлая Молитва...

Ազգային խոհանոցի ավանդույթներ   Հարիսա. ավանդապատում   Երբ Գրիգոր Լուսավորիչը, Խոր վիրապից դուրս գալով, գալիս է Վաղարշապատ, 60 օր շարունակ քարոզ է կարդում տեղի հեթանոս հայերին, որոնք հետաքրքրությամբ լսում են նրան: Աղքատներին ճաշ տալու համար նա հրամայում է գյուղացիներին շատ յուղ ու ո չխար բերել: Երբ բերում են յուղն ու ոչխարը, Լուսավորիչը մորթել է տալիս ոչխարները. մեծ-մեծ կաթսաներ են դնում կրակների վրա, միսը լցնում մեջը և կորկոտն (ձավարը) էլ վրան: Այնուհետև նա հրամայում է ` խառնել կաթսայում եղած միսը, ասելով` հարեք զսա: Այդտեղից էլ կերակուրի անունը մնում է հարիսա

🔴 Ване 🔴 В Ване заканчивается сбор урожай эндемичного винограда,который достался в наследство от Ванского царства Сбор урожая эндемичного, мелкозернистого 3000 летнего винограда в провинции Арчеш Западной Армении подходит к концу. Жители деревни утверждают, что этот эндемичный виноград имеет 3000-летнюю историю и они оберегают это наследие как зеницу ока. Они также заявляют, что армяне перевезли этот сорт винограда во Францию и прославили самое знаменитое французское вино в мире. Этот сорт винограда берет свое начало со времени царствования Менуа, Ванского царства. Сохранилась .3000 летняя запись царя Менуа об этих виноградниках..20, Сентябрь, 2019

Զարեմա Սուրենյանց Վարդգես Զարեմա , 1899,թուղթ, ստվարաթուղթ, գուաշ, տուշ 32,2x19,5 սմ ВАРДГЕС СУРЕНЯНЦ Зарема,1899,бумага, картон, гуашь, тушь 32,2x19,5 см Пушкинские мотивы,иллюстрации Вардгеса Суренянца к поэме "Бахчисарайский фонтан", сделанные к юбилейному изданию в год столетия великого поэта, в 1899. Экспонаты хранятся в Национальной галерее Армении.

ԱՇՆԱՆԱՅԻՆ Պարույր Սևակ Քո քաղցրությունն աշունի վիճակվել է հիմա ինձ, Երբ դեռ գարուն է այստեղ՝ իմ կրծքի ներքո: Աշնանաբույր-դեղնաթույր այս մետաքսի շորը քո Այնպես լավ է քեզ սազում, դարձնում այնպես հմայիչ: Ինչպե՞ս կոչել՝ չգիտե՛մ, բայց սա ինչ-որ մի կապ չի՝ Այս քո աշունը շռայլ ու ջերմությունն իմ գարնան: Ա՜խ, թե անցյալըդ հանկարծ մի դեղնաթույր շոր դառնա Ու վա՛ր սահի, ընկնի՛ ցած, քեզ այլևս չկպչի՛... Քո անցյա՜լը... Չհիշե՛նք: Եկ աշնան պես եղիր բաց, Առատաձեռն՝ աշնան պես, աշնան նման՝ պտղատու. Եկ մաճառի՛ց չխոսենք - աշնա՜ն գինու կթղա տուր, Թեպետ արդեն՝ դեռ չըմպած՝ ես գինով եմ ու հարբած: ...Դրսում աշուն է դեղին, տերևաթափ է հիմա,- Աշխարհո՜վ մեկ տարածված քո ստվերն է դա կարծես. Քե՜զ եմ տեսնում ամենուր, դո՞ւ ես՝ աշո՜ւն ես դարձել, Անծայր աշո՜ւն ես դարձել ու քաղցրացել ինձ համար... 31.VII.1946թ Չանախչի

ԷԴՈՒԱՐԴ ԱՐԾՐՈՒՆՅԱՆ Ծերություն. Եռանկար «Մի կյանք», 1990 ««Ես մտածում էի, թե իմ պատմությունը միայն նկարներով պիտի կերտեմ, բայց արի ու տես, որ այդքան էլ այդպես չէ: Կյանքում տեղի ունեցած դեպքերն ու իրադարձությունները փաստագրման կարիք ունեն, և ես հիմա եմ հասկանում, որ դրանք միայն իմ սեփականություն չէին: Սա իմ ամենամեծ բացթողումն է»:Էդուարդ Արծրունյան