ՄՈՐՍ ՀԱՄԱՐ ԳԱԶԵԼ
Հիշում եմ դեմքը քո ծեր, մայր իմ անուշ ու անգին,
Լույս խորշոմներ ու գծեր, մայր իմ անուշ ու անգին:
Ահա նստած ես տան դեմ, ու կանաչած թթենին
Դեմքիդ ստվեր է գցել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Նստել ես լուռ ու տխուր, հին օրերն ես հիշում այն,
Որ եկել են ու անցել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Եվ հիշում ես քո որդուն, որ հեռացել է վաղուց, -
Ուր է արդյոք հեռացել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Ուր է արդյոք հիմա նա, ողջ է արդյոք, թե մեռած,
Եվ ինչ դռներ է ծեծել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Եվ երբ հոգնած է եղել, եւ երբ խաբվել է սիրուց -
Ո ւմ գրկում է հեծեծել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Մտորում ես դու տխուր, եւ օրրում է թթենին
Տխրությունը քո անծիր, մայր իմ անուշ ու անգին:
Եվ արցունքներ դառնաղի ահա ընկնում են մեկ - մեկ
Քո ձեռքերի վրա ծեր, մա՜ յր իմ անուշ ու անգին ...
ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ
Լույս խորշոմներ ու գծեր, մայր իմ անուշ ու անգին:
Ահա նստած ես տան դեմ, ու կանաչած թթենին
Դեմքիդ ստվեր է գցել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Նստել ես լուռ ու տխուր, հին օրերն ես հիշում այն,
Որ եկել են ու անցել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Եվ հիշում ես քո որդուն, որ հեռացել է վաղուց, -
Ուր է արդյոք հեռացել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Ուր է արդյոք հիմա նա, ողջ է արդյոք, թե մեռած,
Եվ ինչ դռներ է ծեծել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Եվ երբ հոգնած է եղել, եւ երբ խաբվել է սիրուց -
Ո ւմ գրկում է հեծեծել, մայր իմ անուշ ու անգին:
Մտորում ես դու տխուր, եւ օրրում է թթենին
Տխրությունը քո անծիր, մայր իմ անուշ ու անգին:
Եվ արցունքներ դառնաղի ահա ընկնում են մեկ - մեկ
Քո ձեռքերի վրա ծեր, մա՜ յր իմ անուշ ու անգին ...
ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ
Комментарии
Отправить комментарий