Երբ անտառում լուսնի ծովեր,
Սիրո հովեր,
Սողոսկեցան ծառե ծառ
Ու սարե սար,
Եվ ամեն մարդ
Գըտավ մի վարդ՝
Սրտիկին զարդ,
Ես մենավոր մտա տուն,
Ինձ մըխիթար գտա՜ քուն,
Որ աչերուս կապեց մեջ
Ու տարածեց վերարկուն:
Կոմիտաս
Եղիշե Թադևոսյան, «Բնանկար», 1916

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...