Երանի թե այսպես ապրեինք,մտածեինք ու գործեինք բոլոր ժամանակներում.....եկեք պատմության էջերը թերթենք`դաս քաղելով անցյալից:
Сообщения
Քեռի (Արշակ Գաւաֆեան – 1858-1916). Հայ ազգային-ազատագրական շարժման հայդուկապետ քեռին 1916 թուականի ա՛յս օրը՝ Մայիս 15ը, կը խորհրդանշէ հայոց Ազատամարտի դիւցազներգական անմոռանալի էջերէն մէկը։ Կը խորհրդանշէ յաղթական վերջին գրողը հայ ազգային-ազատագրական շարժման անզուգական Քեռիին, որ Առաջին Աշխարհամարտին, Ռըւանտուզի (այժմու Իրաքի մէջ) ճակատին վրայ, թրքական զօրքերու կողմէ օրհասական պաշարման մատնուած հայ եւ ռուս զինուորները ազատելու յաղթական պահուն, ճակտէն զարնուած ինկաւ ռազմի դաշտին վրայ։ Օրին հայ ժողովուրդը քաջարի իր հերոսին նուիրեց ազգային-յեղափոխական մեր երգերու ամէնէն սրտաբուխն ու յուզիչը, որ մինչեւ մեր օրերը ներշնչման վարար աղբիւր կը նմայ մարտունակ հայորդիներուն համար.-- Աշուղ Միջազ Չորրորդ գնդի հրամանատար քաջ Քեռի, Ինքդ արի եւ գործերդ միշտ բարի, Սրտաճմլիկ լուրդ առինք ցաւալի, Քաջաց քաջն հերոս Քեռի պանծալի։ Անգութ մահը քեզ մեզանից բաժանեց, Մեր սրտերում անբուժելի վէրք բացեց, Մի՞թէ չար գնդակը քեզի որոնեց, Գաղափարդ եւ յոյսերդ խորտակեց։ Թող լռեն սոխակներ է՛լ չo ճլուըլան, Սլացէ՛
Մշո Առաքելոց վանքի եկեղեցու դուռը, 1134 թ. (ՀՊՊԹ)։ Msho Arakelots monastery church door, 1134 (HELS). Армянская резьба: изящество во всем Художественная обработка дерева (փայտարվեստ) — искусство с тысячелетними традициями. Говорят, в стране хачкаров повсюду слышна мелодия каменной песни. Но не только камни поют в Армении, а всё, к чему прикасаются руки истинных мастеров. Кроме искусных камнерезов, здесь веками создавали шедевры и другие варпеты — резчики по дереву. Искусство резьбы по дереву сродни каменной скульптуре. Считается, что более тысячи лет назад лучшие мастера жили в области Ван — именно там, где древесины не так много. Ванцы не использовали дерево в строительстве или в качестве материала для отопления жилищ и относились к нему бережно и любовно, желая, чтобы оно радовало глаз. Так появлялись деревянные украшения, резные ложки и другие предметы быта. Со временем мастера стали делать деревянные двери для храмов. Первая из них, известная нам, — двустворчатая дверь с ча
Անտիոքոս Երվանդունի |King of Antiochus I of Ervandouni Antiochus I- ը (Կոմմագենի թագավորը, մոտ 60 տարի մ.թ.աBC)ավելի բարձրացավ լեռը, կառուցելով 50 մետրանոց բարձր հուշարձան, գերեզմանի համար եւ զարդարված տարածքը աստվածմերի արձաններով: Armenian Pantheon of Gods, Antiochus I Theos of Commagene shaking hands with Vahagn (an Armenian deity identified as Heracles), Nemrut Mount,Historical Armenia. Армянский Пантеон Богов, Антиох I Теоса Комгагена, рукопожавшего Ваагну (армянско му божеству, идентифицированному как Геракл), Гора Немрут, Историческая Армения. Հայոց աստվածների պանթեոն, Անտիոքում I Կոմագենեի թագավորի ձեռքսեղմումը Վահագնի աստծո հետ, Նեմրութ լեռը, Պատմական Հայաստանը:
ՍԱ ՀԱՅԱՍՏԱՆՆ Է ⚜️ Հոռոմոսի վանքային համալիր Հենց Հոռոմոսում է եղել Հոռոմոսի վանքը. 20-րդ դարի սկիզբ Բագրատունյաց«Անիի» հայոց թագավորական տոհմի՝ Բագրատունիների դամբարանավայրը։ Հոռոմոսի վանքային համալիրը կամ Ղոշավանքը 10-11-րդ դարերում կառուցված հայկական ճարտարապետական նշանավոր հուշարձանախումբ է: Այն տեղակայված է ներկայումս Թուրքիայի կազմի մեջ մտնող Կարսի մարզում՝ Հայաստանի միջնադարյան մայրաքաղաք Անիի ավերակներից 15 կմ դեպի հյուսիս-արևելք, Ախուրյան գետի աջ ափին, հայ-թուրքական սահմանի մոտ գտնվող փակ սահմանային գոտում։ Վանքը ժամանակին եղել է Անիի թագավորության ամենակարևոր կրոնական և մշակութային կենտրոններից մեկը: Այժմ վանքային համալիրը կիսավեր վիճակում է, բայց մինչև 1920 թվականը, երբ Կարսի մարզի տարածքը նախ Ռուսական կայսրության կազմում էր, իսկ հետո Հայաստանի առաջին Հանրապետության անբաժան մասն էր կազմում, եղել է կանգուն և հիացրել բոլոր այցելուներին իր մի քանի եկեղեցիների զարմանահրաշ ճարտարապետությամբ: Հոռոմոսի վանքը, Կարսի մարզի շատ այլ հայկական պատմաճարտարապետական հուշարձանների նման, վերջ
Ես հայ եմ, եղել եմ, կամ ու կլինեմ 🇦🇲 ️Արամ Խաչատրյան «Ես հայ եմ, եղել եմ, կամ ու կլինեմ հայ, և իմ ստեղծագործությունը, իմ ամբողջ գործունեությունն ամենից առաջ պատկանում է իմ հարազատ ժողովրդին և իմ հայրենիքին` Հայաստանին…»: Այսպես է բնորոշել սեփական գործունեությունն ու դրա արմատները 70-ամյա կոմպոզիտորը, մեծանուն հայորդին: Եվ ուրեմն մենք էլ ճանաչենք, գնահատենք ու սիրենք մեր մեծերին` առաջին հերթին պահպանելով նրանց ժառանգությունը: Ինչպես հայ ժողովրդի մեկ այլ տաղանդաշատ զավակը` Համո Ս ահյանն է Խաչատրյանին բնորոշել. «Նա մեր փոքրության առասպելի մեծ հերքումը եղավ, մեծերի հետ չափվելու խորհուրդը եղավ փոքրաթիվ մեր ժողովրդի: Դարձավ քաղաքակրթության մեր վկայականը…»: Աստված նրա նման անհատականությունների ծնունդով օրհնել է հայ ժողովրդին, ինչու չէ նաև ամբողջ աշխարհին` ունենալու Գայանե ու Սպարտակ, Դիմակահանդես ու Ջութակի համերգ, սիմֆոնիանե՜ր, սիմֆոնիանե՜ր… այո՛, այսօր 20-րդ դարի երաժշտական մտքի անգերազանցելի հանճարներից մեկի` Արամ Խաչատրյանի ծննդյան 111-ամյակն է: Այդ տարիները, հիրավի, կարելի է կոչել
Узундара:- что может быть прекраснее танца невесты? Старинный танец, пройдя сквозь века, остается неизменным свадебным атрибутом и как ничто иное подчеркивает красоту, нежность и скромность армянской невесты. Узундара (Ուզունդարա) — один из любимых армянами традиционных женских танцев, танец невесты. Его можно исполнять как сольно, так и группой. Грациозные, плавные движения этого танца подчеркивают женственность и красоту девушек, плывущих будто лебеди по глади пруда. Много веков назад танец узундара зародился в Карабахе. По некоторым сведениям, он достался нам в наследство от персидского присутствия в регионе («узун дара» — в переводе «длинное ущелье», через которое проходила невеста, покидая отчий дом). Будучи популярным, танец распространился по всему Закавказью, его танцевали на территории Армении, современного Азербайджана, Грузии и исполняют по сей день на свадебных торжествах. В XIX — начале ХХ века узундара был истинно городским, излюбленным танцем в Тифлисе. Известная гру