AjsAPARAN.blogge

Զորավար Անդրանիկի «Մարտական հրահանգները» «Եթե կուզես խումբը չի վտանգել, պետք է սարի գագաթը մնաս…Եթե սարի գագաթը ըլլաս, չորս կողմդ թե՛ աչքով եւ թե՛ դիտակով կտեսնես, հանկարծակիի չես գար, իսկ եթե հովիտի մեջ պաշարվիս թշնամիներով –բոլորդ ալ կկոտորվիք, առանց մեկ թշնամիի քիթ արյունելու…ավելի լավ է միշտ բարձր տեղեր մնալ»: «Ուր որ ալ ըլլաք, գիշերը կրակ չի վառեք, մանավանդ սարերու գագաթը…երբ արեւը ծագեցավ, եւ կրակի պետք ունիք, չոր փայտով կրակ ըրեք, որպեսզի ծուխը չերեւա»: «Կիրճերն անցնելու ատեն. Խումբը առհասարակ կիրճը պետք չի մտցնել՝ երբ երկու կողմի սարերը շատ անառիկ և բարձր են: Իսկ եթե հարկ կա անպատճառ կիրճն անցնելու, այն ատեն չորս կողմը վեց տղա՝ լեցուցած հրացանները ձեռքերին, թող արագորեն կիրճին մեջեն անցնին մյուս կողմը: Երբ տեսնեք, որ ոչինչ չի պատահեցավ և նկատեցիք, որ անցած են, խումբը ցրված կազմով անցնելու է կիրճեն: Եթե աչքի առաջ ունիս որ, օրինակ, դավադրություն մը եղած է, և թշնամին դիրք բռնած՝ առաջքդ կսպասե, առջևեն միշտ ղրկե երկու կամ երեք զինվոր, որոնք շատ լավ ծանոթ ըլլան այդ տեղերուն

Հայկական հարսանիք Օսմանյան կայսրությունում Армянская свадьба в Османской империи Ադրինե Բոդուրյան Շիշմանյան, Բրուսա, 1912թ., SAVE նախագծի հավաքածու Адрине Бодурян-Шишманян, Бруса, 1912., коллекция проекта SAVE Տարբեր հասարակություններում ընտանիքը հանդիսանում է սերունդներին նյութական, հոգևոր, մշակութային արժեքներ փոխանցող կարևորագույն ինստիտուտ: Հայ ժողովրդի համար պետականության բացակայության և օտար տիրապետության պայմաններում ազգային արժեհամակարգի և հայ ինքնության պահպանման գործում դարեր շարունակ ընտանիքը անփոխարինելի դերակատարություն է ունեցել: 19-րդ դարի վերջին և 20-րդ դարի սկզբին ամուսնական սովորույթներն արևմտահայոց մեջ հանդիսանում էին ազգային ինքնության պահպանման կարևոր նախապայման: В различных обществах семья является важнейшим институтом, передающим поколениям материальные, духовные и культурные ценности. При отсутствии государственности и под чужим господством семья для армянского народа на протяжении веков исполняла незаменимую роль в деле сохранения системы национальны

Հայր Մեր աղոթքը մի քանի լեզուներով Հայերեն (Գրաբար) Հայր մեր որ յերկինս ես, սուրբ եղիցի անուն Քո։ Եկեսցէ արքայութիւն Քո։ Եղիցին կամք Քո որպէս յերկինս եւ յերկրի։ Զհաց մեր հանապազորդ տուր մեզ այսօր։ Եւ թող մեզ զպարտիս մեր, որպէս և մեք թողումք մերոց պարտապանաց։ Եւ մի տանիր զմեզ ի փորձութիւն։ այլ փրկեա զմեզ ի չարէ։ Զի քո է արքայութիւն եւ զօրութիւն եւ փառք յաւիտեանս Ամէն Հայերեն (աշխարհաբար) ՀԱՅՐ ՄԵՐ Հա՛յր մեր, որ երկնքում ես, Քո անունը սու՛րբ լինի, Քո թագավորությունը գա՛, Քո կամքը լինի՛ Ինչպես երկնքում, այնպես երկրի վրա, Մեր ամենօրյա հացը տուր մեզ այսօր Եվ մեզ ներիր մեր պարտքերը, Ինչպես մենք կներենք մեր պարտապաններին Ու մեզ փորձության մի տանի, Այլ փրկիր մեզ չարից, Քանի որ քոնն է թագավորությունը, Զորությունը և փառքը հավիտյանս հավիտենից, Ամեն։ Վրացերեն მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევა შენი, იყავნ ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა, პური ჩვენი არსობისა მომეც ჩვენ დღეს და მომიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თ

Արևմտյան Հայաստանը պատմական լուսանկարերում : Արևմտյան Հայաստանը պատմական լուսանկարերում

Գնում Քարտէսներ   /   Վանի վիլայէթ   /   Վանի քազա   /   Կրօնք   /   Եկեղեցիներ և վանքեր 3 < back Վան-Տոսպի եկեղեցիներն ու վանքերը Հեղինակ՝ Ռոբերտ Թաթոյեան, 01/10/2018 (վերջին փոփոխութիւն՝ 01/10/2018) Վան-Տոսպի վանքերը Վարագավանք (Ներքին Վարագ, Ստորին Վարագ, Նոր Մենաստան Սուրբ Խաչի) Վարագավանքը կամ Ստորին (Ներքին) Վարագայ վանական համալիրը Վան-Վասպուրականի առաւել նշանաւոր վանքն էր՝ «համայն վասպուրականցւոց պաշտելի և խնկելի սրբավայր, հոգին ու միտք գրաւող, արդար» [1]։ Տեղակայուած էր Վան քաղաքից հարաւ-արևելք, Ներքին Վարագ լեռան արևմտահայեաց լանջին, փոքրիկ հարթութեան վրայ։ Վարագավանքը բաղկացած էր եօթ միմեանց կից եկեղեցիներից, ինչի պատճառով տեղի մահմեդական բնակչութեան շրջանում այն յայտնի էր «Ետի քիլիսէ» (եօթ եկեղեցի) անունով։ Վանքը շրջապատուած էր պարսպով, որի ստորին մասը կառուցուած էր քարից, իսկ վերին մասը՝ չթրծուած աղիւսից [2]։ Վանական համալիրի եկեղեցիներն էին՝ Սուրբ Աստուածածինը (XI դար), Սուրբ Գէորգը (գաւիթ), Սուրբ Նշանը (XI դար), Ս