AjsAPARAN.blogge

  Следующая Остановка — ОСЕНЬ...❤ А покрасневшая Рябина уже грозится Сентябрём... Поделившись своей Благодатью, Август в Лето закроет Окно... Ах, как жаль, что зелёное Платье доносить Сентябрю не дано.... Л. Рубцова Дарите добрые слова Молитвой, песней иль стихами! Ведь истина та не нова, Что отдадим – получим сами!Мы скоро с радостью заметим ,что можно жить и в сентябре.

  Կիլիկյան Հայաստանի թագավորության սպարապետ Լիպարիտը 1369 թ. ետ մղեց մամլուքների 60-հազարանոց զորքը, զոհվելով ճակատամարտի դեպքերում: Այդ դեպքերը արտացոլվեցին 14-15րդ դդ. քնաերգ Հովհաննես Թլկուրանցու «Տաղ քաջի Լիպարտին» դյուցազնական բանաստեղծության մեջ:

  Հազվագյուտ լուսանկար ՝ Գարեգին Նժդեհի ծնողները Редкое фото: Родители Гарегина Нжде Վստահ հայացքներ, չընկճված տեսք, ոչ ստրկամիտ կեցվածք : Արծիվ լույս աշխարհ բերած մարդիկ։

  Painting at Erebuni Museum of what Erebuni may have looked like! Картина в музее Эребуни, как выглядел Эребуни!

  Ս Ի Ր Ե Ց Ի, Յ Ա Ր Ս Տ Ա Ր Ա Ն Սիրեցի, յարս տարան. Յարա տըվին ու տարան — Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է, Սիրտըս պոկեցին, տարան: Ցավըս խորն է, ճար չըկա, Ճար չըկա, ճար անող չըկա, — Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է, Սրտացավ ընկեր չըկա: Լա՛վ օրերս գնացի՛ն, Ափսո՛ս ասին, գնացի՛ն. — Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է, Սև դարդերս մնացին... Ավետիք Իսահակյան

  Ամռան վերջին ակորդը Նատալիից💟😊🍃

  Звезды Августа - Астры... Вот и лето прошло ...🌺🍃Угасает лето... тают грёзы, но всё ярче поздние цветы. Астры по-латыни это – Звёзды, хоть сияют нам не с высоты. Всем светлого, приятного и счастливого денька!!!Пусть сегодня будет лучше, чем вчера! Прямо – сразу! Прямо – с раннего утра! ...Жизнь чудесна...Никогда не знаешь, какой сюрприз тебе преподнесет...Простое спасибо может обернуться нежной дружбой...Наверное, не зря французы говорят: будь вежлив с незнакомцем, он может оказаться переодетым ангелом ...

  Թող օրը օրհնաբեր լինի Հայ ու Հայաստանս ❤ ԻՄ ՍՈՒՐԲ ՀԱՅՐԵՆԻՔ Իմ սո՜ւրբ հայրենիք, դու սրտիս մեջ ես, Դու սրտիս մեջ ես, ոչ լեզվիս վրա, Իմ սրտի միջից՝ թե սիրտս ճեղքես՝ Դրոշիդ բոցը պիտի հուրհրա: Չեմ ուզում գոռալ իմ սիրո մասին, Սակայն, իմացի՜ր, հայրենի՜ք իմ մեծ, Քեզ հարյուր տեղով խոցեց թշնամին, Բայց հազար տեղով իմ սիրտը խոցվեց: Ես ամբողջովին քոնն եմ, հայրենի՜ք, Եվ մոմի նման ճամփեքիդ վրա, Քո փառքի համար թե մի օր վառվեմ, Մոխրաբիծ անգամ ինձնից չի մնա: Հովհաննես Շիրազ

  Կիլիկիայի Լևոն Երկրորդ հայոց արքայի ստորագրությունը: Подпись Левона II, армянского короля Киликии. Signature of Leo II, Armenian King of Cilicia. Աղբյուրը՝ Հայ մատենագրութեան թուանշային գրադարան

  Մենք ու մենք...Նատալիի կոլաժների աշխարհը☺

  Երազիս մեջ կարոտավառ Համբուրեցի հողն հայրենի, Վարդերի հետ արտասվեցի՝ Արցունք դառավ ցողն հայրենի: Մասիսն հեռվից նայում էր ինձ, Արագածն էր ոտքերիս տակ, Ծաղիկների թերթերի հետ Սիրտս լվաց շողն հայրենի: Երբ շուրթերս գետնին կպան՝ Թվաց արևն եմ համբուրում, Թվաց թե իմ Հայաստանի Բոլոր սարերն եմ համբուրում, Մեր դյուցազուն նախնիների Շիրմաքարերն եմ համբուրում, Նվիրական նոր հույզերով Սիրտս լցրեց հողն հայրենի: Օտար մեղրից հազար անգամ Քաղցր է ծիլը հայոց հողի. Հայրենիքիս կաթիլ ջուրը Մի օվկիանի հետ չեմ փոխի, Սրբություն են քուլաները Երդիկներից ելնող ծխի, Թող հար-հավերժ կանաչ մնա Նվիրական հողն հայրենի: Խոսք` Արշալույս Սարոյանի

  «Անյագ կարօտով համբուրում եմ բոլորիդ եւ ցանկանում յաջողութիւն ձեր գործին, ոյժ ձեր բազուկներին: Եթէ մի օր երկինք բաց աչքերով նուիրի մեզ բախտաւորութիւն տեսնելու մեր գաղափարների յաղթանակը, այդ օրերում , զուարթ արշալոյսին՝ մեզ էլ յիշեցէք, մահկանացուների մէջ մեզ կը համարենք ամենայ երջանիկը»: Արամ Արամեան, Կարինի բանտ 1896

  1919 թ. նոյեմբերի 1-ին ՀՀ վարչապետ Ալեքսանտր Խատիսեանը ժամանեց Արտահան։ Անկախ Հայաստանի առաջին և վերջին ղեկավարի այցն էր Կարսի նահանգ

  Քո շրթունքները Հայաստանոտ են, Հայաստանոտ են քո շշուկները, Քո ժպիտներն ու արտասուքները Հայաստանոտ են։ Հայաստան հյուսող քո այդ ձեռքերը, Քո արդեն գրված ու դեռ չգրված Բոլոր երգերը Հայաստանոտ են։ Հայաստանոտ են քո ապրած կյանքի Բոլոր էջերն ու ելևէջները։ Քո տանջանքներն ու երազանքները Հայաստանոտ են... Եվ դու այնքան ես հայ ու Հայաստան, Որ մինչև անգամ Հայաստանից դուրս Քո անցած բոլոր ճանապարհները Հայաստանոտ են։ Հ. ՍԱՀՅԱՆ

  Քայլում եմ փողոցներով` նայելով անցորդների դեմքերին, և մտածում եմ` տեսնես իրենք են ընտրել իրենց ճակատագիրը, թե ինձ նման` ընտրվել են ճակատագրի կողմից: Պաուլո Կոելիո

  Дальние дали...Сиреневое Счастье Жить нужно для тех – кому ты нужен... Дружить с теми – в ком уверен... Общаться с теми – кто приятен...И быть благодарным тем – кто тебя ценит... На кончике сегодняшнего дня есть удивительное завтра. А на кончике вчерашнего дня, было "обыкновенное" сегодня! Но... Вчера - нет уже. Завтра - нет ещё. Есть только - Сегодня. Сегодня - это тот самый момент, с которого всё начинается... Мне нравится знак многоточие. В нем столько всего умещается. Три точки... и мысль не закончена. А значит, она продолжается. ВСЕМ ДОБРОГО ЗДОРОВЬЯ!

  Тысячи причин вам для Радости! И ни одной для грусти! В сердце каждого из нас живет Нежность – только позвольте распуститься этим прекрасным чистым цветам Надежды, Веры и Любви. Дай Бог вам повод улыбаться, любить, смеяться, песни петь. Рассветам чистым удивляться, с надеждой на закат смотреть. Дай Бог всегда к обеду хлеба, живой воды в своей реке. И в звёздах чистого вам неба. Любви, тепла, руки в руке

  Golden Armenian bowl with depiction of lions, 17th-16th centuries BC – Vanadzor (Kirovakan)  – Vanadzor (Kirovakan) – Museum of the History of Armenia, Yerevan

  Хачкары ′′ Крест-камни ′′ внутри Матосаванкского монастыря ❤ Матосаванк - маленькая церковь, спрятанная в лесной зоне Дилижанского национального парка в 3 км к северо-западу от города Дилижан в Тавушской области Армении. Сидит в непосредственной близости от монастыря Юхтак Ванка и близлежащего кладбища. Церковь сейчас в руинах и трудно найти.

  Սեւանի կղզին 1898 թ.

  ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹեԱՆ հանրային կրթութեան և արուեստի չորրորդ նախարար Նիկոլ Աղբալեանի ընտանիքը 1919 թ.-ին։

  Երազիս մեջ... Երազիս մեջ՝ Սասնա Դավիթն հագած հայոց զենք ու զրահ՝ Մասիսն առել, ազիզ դառել՝ ծիծաղում էր վշտիս վրա ... /անտիպ/ Հ. Շիրազ

  Հայաստանի Հանրապետութեան չորրորդ վարչապետ Սիմոն Վրացեան (աղբիւր՝ Մայք Պապայեան)

  ՄՇՈ ԴԱՇՏԷն Մշո դաշտ կըսին, հին քարի գեղ է Էն Մշո ջուր կըսին, հիվընդի դեղ էՄշո դաշտ Պետք է տեսնել այդ դաշտը,ուսումնասիրել այդ դրախտանման տարածությունը, բնակիչներին, արգավանդ արդյունքը, ծծել սքանչելի օդը, խմել անուշահամ ջուրը, աչքի առջև միշտ այստեղ բնակվող ժողովրդի առողջ , պարթև հասակը, լայն թիկունքը, արևակեզ, սակայն հրացայտ աչքերով գեր դեմքը, տեսնել նրա աշխատանքը, նրա տաժանալի կյանքը և ցավերը լսել: Ոչ մի լեռնաշղթա չունի Մուշի սարերի պես շքեղ տեսարաններ, բնության վայրենություններ, ծաղկավետ, ջրառատ և անտառապատ գագաթներ` բաժանված ձորերով, ակոսված ծործորներով,զարդարված արծաթյա ժապավենի պես անհամար փայլփլուն վտակներով, մի կողմում ահագին գեղածիծաղ դաշտը, ետևում երբեմն մռայլ և երբեմն փրփրադեզ Վանա ծովը, միայլ կողմում բյուրակնյա այն լեռները, որոնց համար Վենետիկյան հայրերը պնդում են, թե դրածտի տեղ է եղել և որ բուսականությունը միակն է Հայաստանի մեջ: Վրթանես Փափազյան Մշո դաշտ, գտնվում է Հայկական լեռնաշխարհում՝ Արևելյան Եփրատի միջին հոսանքում, զբաղեցնում է Մեծ Հայքի Տարոն նահանգի մի մասը։ Մշո դաշ

  Լեգենդար Չարդախլու գյուղն է (Խաչիսար,պատմական Մեծ Հայքի Ուտիք նահանգի Շակաշեն գավառ)։ Չարդախլու գյուղը ներկայումս գտնվում է Ադրբեջանի Շամխորի շրջանում։ Այն հայաթափվել է 1987 թվականին, որից հետո վերանվանվել է Չանլիբել (ադրբեջաներեն՝ Çənlibel)։ Չարդախլուն աշխարհին տվել է Խորհրդային միության 2 մարշալ (Իվան Բաղրամյան և Համազասպ Բաբաջանյան ), 12 գեներալ, որից 2-ը ցարական բանակի գեներալ (Տեր-Ղուկասյան Արշակ Հարությունի, Մարգարյան Ջհան Խաչատուրի, Դանիելյան Սմբատ Մելիքի, Մարտիրոսյան Ալեքսան Հովհաննեսի, Մանասյան Գուրգեն Գեորգիի, Մարտիրոսյան Յուրի Լևոնի, Բաղրամյան Իլյա Ալեքսեյի, Մարտիրոսյան Լեոնիդ Արմենակի, Ղարագյոզյան Գրիգորի Արամի, Գաբրիելյան Գարեգին Աշոտի, Հովհաննիսյան Ռաֆայել Նիկոլայի), 7 Խորհրդային միության հերոս, իսկ գյուղի՝ պատերազմ մեկնած յուրաքանչյուր հինգերորդ բնակիչ զբաղեցրել է բարձրաստիճան հրամանատարական պաշտոն։ Հետաքրքիր է, թե այս տներից որոնք են մեր մարշալների, գեներալների և հերոսների պապական օջախները....

  РУБЕН СЕВАК жертва Геноцида СЕВАК Рубен (Чилинкирян Рубен) (1885—1915), армянский поэт и прозаик. Жертва геноцида 1915. Родился в с. Силиври, близ Константинополя. Окончил училище Перперян в Константинополе и медицинский факультет Лозаннского университета (1911). В 1911—14 работал в одной из больниц Лозанны. В 1915 возвратился в Константинополь, в качестве врача был призван в турецкую армию, затем арестован и по дороге в ссылку убит (вместе с Сиаманто, Варужаном и другими). Автор произведений на любовные, социальные, патриотические темы. Под тяжелым впечатлением Аданских погромов 1909 издает единственный при жизни сборник стихов — «Красная книга» (1910). В стихотворениях «О, моя родина» (1909), «Армения» (1909) и другие раскрывается тема трагической судьбы армянского народа. Чувствами боли и протеста проникнут цикл стихов «Последние армяне». Лирические произведения Севака отличаются изысканностью, глубиной, свежестью выразительных средств. Является также автором рассказов, популярных

  АВГУСТ... Это кусочек лета, с ноткой расставания... А Счастье?.. Может, в том оно и есть, Когда живёшь, не думая... о Счастье!.....Жизнь всегда можно украсить чем - то интересным... например - Цветами...Не оставляйте ничего на потом...Будьте счастливы сегодня...

  Բարի լույս Հայաստան աշխարհ... ազգ Հայոց: Աստված պահապանի ՀԱՅ զինվորներին:Խաղաղ օր բոլորիս: ♥ Կեանքի մէջ ոչինչ աւելի բաղձալի է, քան մարդու սեփական ժառանգութիւնը՝ հայրենիքը, ուր ծներ ու սներ է և կ՛ուզէ վայելել: Մօր ստինքներուն և հօր գութին նման ան քաղցր է ժառանգորդի հոգիին համար: Ստեփանոս Օրբելեան Մեր արմատները աւելի խոր են, քան մեր սաղարթներուն բարձրութիւնը: Ով որ պատմութիւն ունի, չի կրնար ետ չնայիլ, եւ ով որ անցեալ ունի, չի կրնար յիշողութիւն չունենալ:

  Աստծո օրհնությամբ բարի լու՜յս բարի մարդկանց։ Գինիդ խմեմ, հացդ ուտեմ, անմահական բույրդ շնչեմ..ա՜խ հոգիս լցվի քո մեծ սիրով իմ չքնաղ Հայոց Աշխարհ Առավոտից իսկ,հաճելի,արդյունավետ ու խաղաղ օր բոլորին. Այսօր ձեզ ուզում եմ հյուրասիրել անարատ,համեղ հայկական ուտեստներով,որ օրը սկսեք հաճելի պահով ու շարունակվի այն մինչ երեկո: Կարողացեք ուրախանալ այսօրվա օրով՝ արևածագով,անձրևի արցունքներով,շրջապատի գեղեցկությամբ... Չէ՞ որ այս օրն էլ անվերադարձ կանցնի կգնա։ Հաճելի չորեքշաբթի բոլորին։

  Ուղիղ 30 տարի առաջ Հայաստանում ընդունվեց Անկախության հռչակագիրը Այս երկիրը բառերով սիրվող երկիր չէ, նաև հեռադիտակով դիտվող երկիր չէ, քարի հետևում քար կա, մշուշի ետևում` մշուշ: Մեր երկրի սահմանները գծվում են արյամբ և ամրանում քրտինքով: Միջազգային գեղեցիկ օրենքները դիպչում են մեր քարերին ու ցաքուցրիվ լինում… Այսպես է գրել Հայաստանի մասին Վազգեն Սարգսյանը: ՀՌՉԱԿԱԳԻՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ Ընդունվել է 23.08.1990 Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհուրդը` արտահայտելով Հայաստանի ժողովրդի միասնական կամքը, գիտակցելով իր պատասխանատվությունը հայ ժողովրդի ճակատագրի առջեւ համայն հայության իղձերի իրականացման եւ պատմական արդարության վերականգնման գործում, ելնելով մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրի սկզբունքներից եւ միջազգային իրավունքի հանրաճանաչ նորմերից, կենսագործելով ազգերի ազատ ինքնորոշման իրավունքը, հիմնվելով 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի «Հայկական ԽՍՀ-ի եւ Լեռնային Ղարաբաղի վերամիավորման մասին» Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի եւ Լեռնային Ղարաբաղի Ազգային խորհրդի համատեղ որոշման վրա, զարգացնել

Վերին Եփրատի Աւազանի Հայկական Գիւղերը Շարունակում Են Արտասուել

1990թ. օգոստոսի 23-ին ընդունվեց Հայաստանի Անկախության հռչակագիրը : Հայաստանի Անկախության հռչակագիրը

  Алиса Армянская Алиса Армянская (1182 - 1234) - старшая дочь Рубена III, принца Армении и его супруги Изабеллы Таронской. Наследница Тарона, претендентка на престол Армении. Графиня Триполи и Трансиордании. Алиса была старшей дочерью князя Рубена и его жены Изабеллы. Когда не стало отца, Алисе было пять лет. Царство наследовал брат Рубена - Лео. Сама же Алиса унаследовала трон Тарона после смерти матери Изабеллы между 1192 и 1229. Вскоре Тарон был оккупирован мусульманами. В боях с захватчиками погиб жених Алисы Филипп. Через несколько лет после гибели Филиппа, Алиса обручилась с Раймондом IV, графом Триполи. Это был политический брак во благо мира Антиохии и Армении, союза двух царств. Но вскоре, политический брачный союз Раймонда и Алисы перерос в семейный, который продлился три года. Алиса носила под сердцем ребёнка, когда её настигла ещё одно горе – Раймонда убили на полях брани. А рождённого от Раймонда сына Алиса назвала Рубеном, в честь своего отца. После рождения сына, Алиса

  ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ Ես բաց եմ ապրել ու սիրել եմ բաց, Եվ սպիներ կան դրանից սրտիս... Իսկ քեզ մոտ եկա արդեն տառապած Ու սերտած սիրո խորհուրդը խրթին: Միամի՛տ էի, ինձ տանջում էին, Հիանամ վերքիս գեղեցիկ ցավով, Խուսափում էին ու կանչում էին Ու ժպտում էին մեղմ ու հանցավոր: Ես գնում էի նրանց հետքերով, Խենթանում էի ու հարբում էի, Հարբելիս դառնում բարի ու ներող Ու ներումներից տառապում էի: ...Դրսում մայրամուտն ամպեր է բարդել, Շուտով գիշերը կիջնի հարավի... Հասկացիր, հոգիս, հոգնած եմ արդեն Ու քնքշության եմ միայն ծարավի...

  0 0 0 0 0 Մի մարդ միշտ եկեղեցի էր հաճախում, մասնակցում էր Պատարագներին, ժամերգություններին, ծոմ էր պահում, սակայն մի թերություն ուներ. եկեղեցուց դուրս՝ մարդկանց հետ խոսելիս մշտապես հայհոյում էր կամ անիծում: Մի օր էլ երազին Քրիստոս է երևում և մի կեղտոտ բաժակով մաքուր ջուր է տալիս, որ խմի: Մարդը զզվում է այդ կեղտոտ բաժակից, որովհետև մի մաքուր տեղ չկար, որպեսզի կարողանար խմել: Հարցնում է Քրիստոսին. -Տե՛ր, ինչո՞ւ ես կեղտոտ բաժակով տալիս, մի՞թե հնարավոր չի մաքուր բաժակով տալ: Քրիստոս պատասխանում է. -Դա նույնն է, որ դու ամեն օր ջերմեռանդորեն աղոթում ես, բայց եկեղեցուց դուրս շատ ես հայհոյում ու մաքուր չես պահում բերանդ: Ինչպես դու այդ բաժակով չես կարողանում խմել ջուրը, այնպես էլ Ես չեմ կարող լսել և ընդունել քո այդ անմաքուր բերանով հնչած աղոթքները: (աղբյուրը՝ ԴԵՊԻ ԼՈՒՅՍ)

  Մի մրահոն աղջիկ տեսա Մի մրահոն աղջիկ տեսա Ռիալտոյի կամուրջին, Հորդ մազերը — գետ գիշերվա, Եվ հակինթներ՝ ականջին՛ Աչքերը սև — արևներ սև, Արևների պես անշեջ, Գալարում էր մեջքը թեթև Ծաղկանկար շալի մեջ: Աչքս դիպավ աչքի բոցին, Ու գլուխըս կախեցի. Ժպտաց ժպտով առեղծվածի, Հավերժական կանացի: Միամիտ չեմ՝ հավատամ քեզ. Տառապանքս փորձ ունի.- Մի մրահոն կույս էր քեզ պես, Կոտրեց սիրտս պատանի… ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

  ԱՆԻ Այստեղ երկնել են նախնիները իմ, Դարձել է այստեղ նյութը գաղափար, Հագել է այստեղ երազը մարմին, Չքնաղ երազը, որ չունի կոպար: Անի՛, դու չես լոկ հողեղեն մի գանձ, Դո՛ւ, ինքդ ես ոգին - մի ողջ ժողովուրդ, Ամեն ձև այստեղ ոճ է գերազանց, Ամեն ինչ այստեղ - իմաստ ու խորհուրդ: Ես հոգուս աչքով` անցած ու ներկա Վիճակդ եմ տեսնում` հենված մի սյունի, Որ մարտնչելով դարեր ոտընկա, Մեռնում է կանգնած, եթե մահ ունի: Սաղավարտակիր, ձեռքիս տեգ ու նետ, Կանգնել եմ բարձր բուրգիդ կատարին, Ոստանիկներիդ, ռամիկներիդ հետ Լսում ենք վառված սեգ զորավարին: Տափաստաններից, խուժանը վայրագ Հորդել է, եկել - հեղեղ զայրագին, Ուզում է, Անի՛, ընկճել լուծի տակ Քո ստեղծագործ, թևավոր ոգին: Խաժամուժ, խուժան` անծայր, անքանակ, Դարեր խուժում են - խժդուժ, խոլարշավ, Ճըչում խըժաձայն, դնում են բանակ Քո ցորենաշատ դաշտերում անբավ: Եվ որոտում է շեփորը ռազմի, Կռվում ենք մտած արյուն ու քրտինք, Դարեր կռվում ենք ատամ ատամի, Մեռնում ենք կանգնած, եթե մահ ունինք... Քո հին թշնամին, Անի՛, չե՞ս տեսնում, Խուժել է նորից քո դաշտերի մեջ, Բայց վառվում է դեռ մ

  ՕՏԱ՜Ր, ԱՄԱՅԻ՜ ՃԱՄՓԵՔԻ ՎՐԱ Օտա՜ր, ամայի՜ ճամփեքի վրա Իմ քարավանըս մեղմ կըղողանջե. Կանգնի՛ր, քարավանս, ինձի կըթվա, Թե հայրենիքես ինձ մարդ կըկանչե: Բայց լուռ է շուրջըս ու շըշուկ չըկա Արևա՛ռ, անդո՛րր այս անապատում. Ա՜խ, հայրենիքըս ինձ խորթ է հիմա, Ու քնքուշ սերըս ուրիշի գրկում: Կընոջ համբույրին է՛լ չեմ հավատա, Շուտ կըմոռանա նա վառ արցունքներ. Շարժվի՛ր, քարավանս, ինձ ո՞վ ձայն կըտա, Գիտցի՛ր, լուսնի տակ չըկա ուխտ և սեր: Գընա՛, քարավանս, ինձ հետդ քա՜շ տուր Օտար, ամայի ճամփեքի վրա. Ուրտեղ կհոգնիս` գըլուխըս վար դիր Ժեռ-քարերի մեջ, փըշերի վըրա… ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

ԵՐԻՑ ՄԱՆԿԱՆՑ ՎԱՆՔ : Home Սփյուռքի հոդվածներ ԵՐԻՑ ՄԱՆԿԱՆՑ ՎԱՆՔ ԵՐԻՑ ՄԱՆԿԱՆՑ ՎԱՆՔ

  0 0 0 0 0 Մեկ բառը կարող է փոխտլ որոշումդ,մեկ զգացմունքը կարող է փոխել ողջ կյանք եւ մեկ մարդ կարող է փոխել հենց քեզ: Կոնֆոցիուս

  Սուրբ Ղազար կղզի (Վենետիկ, Իտալիա) Sent Lazaro iseland (Venecia, Italy)

  ԱՆԻԻ ՊԱՀԼԱՎՈՒՆՅԱՑ ԻՇԽԱՆԱԿԱՆ ԱՊԱՐԱՆՔԸ 1983-ԻՆ