«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...

Մշուշապատ ԱՐԱՐԱՏԸ

Արարատը նրանն Է, ով հիշում ու գովերգում է:

Բարի լույս Հայոց լեռնաշխարհին և Հայերին

Արարատը Հարսնասար լեռան գագաթից, որի գեղեցկությունը դարեր շարունակ չի խամրում:(լեռնագագաթ Վայքի լեռնաշղթայում, ՀՀ Վայոց ձորի մարզի և Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետության սահմանագլխին։ Բարձրությունը

2773 մ):

Արարատը նրանն Է, ով հիշում ու գովերգում է:

ԱՐԱՐԱՏԻՆ

Իմ Արարատ սուրբ սարը վես

Մեր նախահայր Հայկն է կարծես,

Որ թիկնել է ամպ ու շանթին,

Ու ծխում է հանց նահապետ՝

Խաղաղության չիբուխն իր հին

Ու ամպն է ծուխ չիբխի գլխին։

Ծխում է նա ու բարձունքեն

Աչք է պահում իր թոռներին,

Դարեր հսկում, որ չցրվեն

Ու կուլ չերթան աշխարհներին։

Ու հսկում է նրանց ճամփան

Օրորոցից մինչ գերեզման։

Խաղաղ է նա, տեսնում է, թե

Ոնց են ելնում օրորոցից

Թուխ, քաջորակ թոռներն իր վեհ

Ու չարը դուրս վանում երկրից,

Դաշտ են ձգում խոփն արծաթե

Ու ոսկի հաց պոկում քարից։

Ու ժպտում է հոր պես հպարտ,

Թիկնած հնուց մեր երկրին.

Մեր նահապետ լեռն Արարատ

Լուռ ծխում է խաղաղության,

Իմաստության չիբուխն իր հին։

Ու ժամանակն է ծուխը չիբխին...

Հովհաննես Շիրազ

***

Արարատը ամպերի մեջ....

Եղիշե Չարենց

Չնչին, ինչպես Արարատին նետած քար`

Դավերը սև մարդուկների այդ անկար –

Օ՜, չհասած քղանցքներին անգամ քո`

Վայր են թափվում համայնացած քո կամքով –

Եվ առհավետ կորչում անզոր ու անկար,

Ինչպես անհաս Արարատին նետած քար…