Ըստ Հրա­չյա Ա­ճա­ռյա­նի՝ «կա­ղանդ» բա­ռը փո­խա­ռված է լա­տի­նե­րենից՝ «calendea», այ­սինքն «ամ­սա­մուտ» բա­ռից, որը ծա­գել է «calo»՝ «կո­չել», կան­չել բա­յից։ Բառն ան­ցել է բազ­մա­թիվ լե­զու­նե­րի մեջ, գոր­ծա­ծվում է «նոր տա­րի» ի­մաս­տով և նաև այս ի­մաս­տով՝ «օ­րա­ցույց» նշա­նա­կու­թյամբ։

Ու­րեմն, «կա­ղանդ» նշանակում է ո­րևէ տոն նշե­լու կոչ, հրա­վեր։ Վեր­ջին շրջան­ում կա­ղան­դը ստա­ցել է տա­րե­մու­տի ի­մաս­տը։

Աղբյուր՝ Հրա­չեայ Ա­ճա­ռեան, «Հա­յե­րէն ար­մա­տա­կան բա­ռա­րան», 1926։

Комментарии

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...

Изображение
Եկեղեցին Հայկական Եկեղեցին Հայկական, ծննդավայրն է հոգւոյս, Ինչպես քարայր մ’ընդարձակ, պարզ ու խորհուրդ, մութ ու լոյս, Իր գաւիթովն հիւրընկալ, իր լայն բեմով, ու հեռուն, Կանգնած իր լուռ խորհանով, որ կարծես նաւ մ’է ծըփուն… Եկեղեցին Հայկական, ես աչքըս գոց կը տեսնեմ, Ու կը շնչեմ, կը լսեմ՝ իր Յիսուսով մանկադէմ, Իր սեղանէն մխացող, գուլայ – գուլայ խունկերով, Եւ իր պատերը ցնցող աղօթքներով ալեխռով… Եկեղեցին Հայկական բարձըր բե՛րդն է հաւատքին Իմ պապերուս` որ հողէն զայն քար առ ար հանեցին Եւ երկինքէն իջուցին զայն ցօղ առ ցօղ , ամպ առ ամպ Ու թաղուեցան անոր մէջ հանդարտութեամբ, հեզութեամբ… Եկեղեցին Հայկական մեծ վարագոյր մ’ը բանուած, Որուն ետեւ, սըկիհին մէջ, կ’իջնէ ի՛նքը Աստուած, Որուն առջեւ՝ գլխահարկ կու գայ իմ ազգըս ամբողջ Հաղորուիլ անցեալին հաց ու գինւով կենսառողջ: Եկեղեցին Հայկական՝ ծովուն դիմաց ալեկոծ Նաւահանգիստ մ’է խաղաղ, ցուրտ գիշերին՝ հուր ու բոց, Ու տռփակէզ ցերեկին անտառ մըն է ստուերոտ՝ Ուր շուշաններ կը ծաղկին Շարականի գետին մօտ: Եկեղեցին Հայկական մէն մի քարին տակ գետնի Դէպի երկինք բարձրացող գաղտ...
Далее...