Այս հասած ու ճաք տված ՆՈՒՌԸ չգիտես ինչու համեատեցի մեծն քնարերգուի՝Վահան Տերյանի ՛՛ՀՐԱՇՔ-ԱՂՋԻԿ՛՛բանաստեղծության հետ,այն զուգահեռելով ի վերուստ դրախտավայր ՀԱՅԱՍՏԱՆ աշխարհիս հետ.վիհի եզերքին հասած քնարական հերոսի երկրպագության ու մեծարանքի խոսքն է` ուղղված աղջկան, որը ներկայանում է այնպիսի գեղեցկությամբ, որպիսին դեռեւս չէր տեսել հայ գրականությունը.:
ՀՐԱՇ
Ք -ԱՂՋԻԿ
Հրաշք-աղջիկ, գիշերների թագուհի,
Ճառադայթող քո աչքերով դու եկար,
Ոսկե բոցով լցրիր հոգին իմ տկար,
Հրաշք-աղջիկ, ցնորքների դիցուհի...
Կախարդ լուսնի հրապուրող շողի պես
Դու ժպտացիր գուրգուրանքով սեթևեթ,
Ազատ սիրտըս շղթայեցիր առհավետ,
Հրաշք-աղջիկ, դո՛ւ, միշտ հաղթող ու միշտ հեզ։
Դու մի ցավոտ հիացումի երգ գիտես,
Քո ժպիտում կա խորհուրդի մի փայլանք,
Քո աչքերում կա մի անանց զմայլանք.
Դու չըմեռնող մի վայելքի խոսք գիտես...
Հրաշք-աղջիկ, անհայտ երկրի մանուշակ,
Գիշերային արեգակի ճառագայթ,—
Դու իջնում ես՝ կարող, որպես մահու խայթ,
Քնքուշ, որպես անդարձ բախտի հիշատակ...
Այս գեղեցկուհուն նա դիմում է ե՛ւ հրաշք աղջիկ, ե՛ւ ցնորք աղջիկ, ե՛ւ չքնաղ աղջիկ, ե՛ւ համանման շատ այլ արտահայտություններով: «Լույսը սեւ է առանց քեզ»,- ասում է նրան:
Комментарии
Отправить комментарий