Ու աչքերդ չհասած արցունքները նշմարել: Ո՞ւր են տանում, չգիտեմ, արահետներն այս քարոտ, Բարդիներն այս արծաթե ո՞ւր են այսպես հեռանում... Այնտեղ շրջում է անվերջ թափառական մի կարոտ, Ծխանի հոտ, հացի հոտ, ուրցի հոտ է որոնում: ...Ես չգիտեմ, մեզանից ո՞վ պիտի շուտ հեռանա Դեպի եզերքն անհայտի, ուր տառապանքն է լռում, Բայց մեզնից մեկը, գիտեմ, պիտի կրկին որբանա, Ես` աշխարհում իմ կորած, դու` քո կորչող աշխարհում: .
 ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...