Այո', բառերը հոգի ունեն
Ու ճամփորդում են ուղիղ
Դեպի մի ուրիշ հոգի:
Ունեն երաժշտություն,
Որ առանց դիպչելու
Կարող է շոյել,
Եվ ունեն նաև
Այնպիսի քաղցրություն,
Որ խառնվում է արյանդ քայլերին:
Բառով կարելի է հարբել,
Կորսվել, գտնվել,
Աշխարհը շուռ տալ,
Անմահություն հիմնել:
Բայց շատ ափսոս,
Որ նա կարող է նույնպես
Դանակի սրությամբ
Վերք բանալ քո մեջ,
Միկրոբ լինել
Ու քեզ թունավորել
Կամ փամփուշտի պես
Արագ քեզ սպանել:
Այո', բառերը հոգի ունեն.
Մութ են սրսկում ժամերիդ
Կամ ստեղծում են սեր,
Խաղաղություն և կյանք:
Բայց չեմ հասկանում,
Թե ինչու է ամեն ինչ,
Որ ծնունդ է առնում,
Մահանում է անպայման,
Իսկ բառը, երբ լույս տեսնի,
Մնում է ամրացած`
Իբրև խորքերի հավերժ բնակիչ:
Ալիսա Կիրակոսյան
Ու ճամփորդում են ուղիղ
Դեպի մի ուրիշ հոգի:
Ունեն երաժշտություն,
Որ առանց դիպչելու
Կարող է շոյել,
Եվ ունեն նաև
Այնպիսի քաղցրություն,
Որ խառնվում է արյանդ քայլերին:
Բառով կարելի է հարբել,
Կորսվել, գտնվել,
Աշխարհը շուռ տալ,
Անմահություն հիմնել:
Բայց շատ ափսոս,
Որ նա կարող է նույնպես
Դանակի սրությամբ
Վերք բանալ քո մեջ,
Միկրոբ լինել
Ու քեզ թունավորել
Կամ փամփուշտի պես
Արագ քեզ սպանել:
Այո', բառերը հոգի ունեն.
Մութ են սրսկում ժամերիդ
Կամ ստեղծում են սեր,
Խաղաղություն և կյանք:
Բայց չեմ հասկանում,
Թե ինչու է ամեն ինչ,
Որ ծնունդ է առնում,
Մահանում է անպայման,
Իսկ բառը, երբ լույս տեսնի,
Մնում է ամրացած`
Իբրև խորքերի հավերժ բնակիչ:
Ալիսա Կիրակոսյան
Комментарии
Отправить комментарий