Պ.ՍԵՎԱԿԻ հետ
«Դժվարն իրենից հասուն լինելն է …». Պարույր Սևակն ապրեց այդ դարձվածքի կանոնով
Պարույր Սևակը` ինքն էլ թևավոր խոսքերի և պարադոքսային ձևակերպումների անմրցակից վարպետ, շատ էր սիրում ուրիշների` գեղարվեստագետների ու մտածողների, թևավոր ասույթներն ու երևույթների խտացած բանաձևումները:
Երբեք չեմ մոռանում այն օրը, երբ կարդացել էր Ալեքսանդր Տվարդովսկու «Դժվարն իրենից հասուն լինելն է …» բանաստեղծական տողը: Հրճվանքից ուղղակի պայթում էր իր այդ «գյուտի»` գյուտարարության առիթով և, այնուհետև, բանավոր ու գրավոր խոսքում, հաճախ վկայակոչում էր ռուս ականավոր բանաստեղծի խորունկ դարձվածքը:
Դա սովորական-պատահական, անցողիկ ուրախություն չէր:
Այդ դարձվածքի մեջ, ըստ երևույթին, նա տեսնում էր իր կյանքի ոճն ու ապրելակերպի բովանդակությունը, իր բանաստեղծական ճակատագրի ցոլացումը:
Պարույր Սևակը, արդարև, ապրեց ճիշտ ու ճիշտ այդ դարձվածքի կանոնով, վաղահասության կարգ ու սարքով:
Հասուն էր ինքն իրենից:
Սուրեն Աղաբաբյան «Հոդվածներ, Դիմանկարներ,Հուշեր»
Պարույր Սևակ «Աշնան օր»
Նույն աշնան օրն է պղտոր ու խոնավ,
Նույն մառախուղն է հողը համբուրում,
Միայն չկա քո պատկերը խոնարհ,
Եվ օրը այսօր շատ է համբերում:
Տխուր է օրը բոլորի՞ համար,
Թե՞ ես եմ այսպես դժվար կարոտել.
Տերևաթափ է ամենո՞ւր հիմա,
Թե՞ միայն ես եմ թևաթափ քո դեմ:
Եվ ո՞ւր ես հիմա, տխո՞ւր ես, տրտո՞ւմ,
Դո՞ւ էլ ես հիշում այն օրը խոնավ,
Երբ աշնան ցրտին վառվեց իմ սրտում
Մի տաքուկ արև՝ քո տեսքով խոնարհ.
Երբ բախտը թվաց այնքա՜ն ձեռնասուն,
Երջանկությունը՝ այնքա՜ն ընտանի,
Լռությունն անգամ երբ դարձավ խոսուն,
Պահանջե՛ց, խնդրե՛ց, հայցե՛ց ընտանիք…
…Նույն աշնան օրն է պղտոր ու խոնավ,
Նույն մառախուղն է հողը համբուրում,
Բայց չկա՛, չկա՜ պատկերըդ խոնարհ,
Եվ չի՛ էլ լինի,- զուր եմ համբերում…
Комментарии
Отправить комментарий