ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ
ՀԱՅ ԲԵՄԻ ԱՌԱՋՆՈՒՀԻՆ (Սիրանույշ)
Սիրանույշ. հայ բեմի թագուհին
Սիրանույշ. հայ թատրոնի հանճարեղ դերասանուհին
ՀԱՅ ԲԵՄԻ ԱՌԱՋՆՈՒՀԻՆ (Սիրանույշ)
Սիրանույշ. հայ բեմի թագուհին
Սիրանույշ. հայ թատրոնի հանճարեղ դերասանուհին
Հայ բազմաշերտ մշակույթի պատմության մեջ կան անմահ դեմքեր, որոնց մասին հարկ է պարբերաբար խոսել ու փոխանցել նրանց վարքը սերնդեսերունդ, որպեսզի հայ երիտասարդը` անկախ նրանից` հայրենիքում է բնակվում, թե հայրենիքից դուրս, իմանա մեր մեծերին, որոնք հայ ինքնության վառ ներկայացուցիչներն են եղել:
Սիրանույշը հայ թատրոնի ամենախոշոր դեմքերից է. հզոր խառնվածքը, անմիջականությունն ու անկեղծությունը վարպետորեն զուգակցել է
դերասանական բարձր տեխնիկային: Նրա անվան հետ է կապված
հայ թատրոնի պատմության մի ողջ շրջան:
Սիրանույշը հայ թատրոնի ամենախոշոր դեմքերից է. հզոր խառնվածքը, անմիջականությունն ու անկեղծությունը վարպետորեն զուգակցել է
դերասանական բարձր տեխնիկային: Նրա անվան հետ է կապված
հայ թատրոնի պատմության մի ողջ շրջան:
Սիրանույշը (իսկական անուն-ազգանունը՝ Մերոպե Գանթարճյան) սկզբնական կրթությունն ստացել է Կոստանդնուպոլսում:
ՀԱՅ ԲԵՄԻ ԱՌԱՋՆՈՒՀԻՆ (Սիրանույշ)
Սիրանույշ1857-ի մայիսի 25-ին Պոլսի Բերա թաղամասում, բնիկ վանեցի ատաղձագործի ընտանիքում ծնվեց մի աղջնակ, որին վիճակվելու էր համազգային փառք ու ճանաչում: Նախնական կրթություն միայն ստացած Մերոպե Գանթարջյանը պիտի դառնար «հայ բեմի լուսատու աստղը», «հայ ցեղի պարծանքներից մեկը»: Պիտի դառնար Սիրանույշ: Եվ դարձավ:
Այո՛, Սիրանույշի արտիստական շնորհներն սկզբից ևեթ ակներև էին ու անուրանալի. հրայրքոտ տեմպերամենտ ուներ, իդեալական շարժուձև, դուրալի ձայն, արտահայտիչ դիմախաղ, ամեն ինչ սրտով ընկալող, մարդկային հոգու ամենանուրբ թրթիռներն զգալու և նույնպիսի նրբությամբ վերարտադրելու ունակությամբ էր օժտված: Ժամանակակիցներից մեկի վկայությամբ՝ «Սիրանույշը… գեղանկար է, գրեթե անդորր, անտագնապ: Սակայն նրա խոսքի մեջ կա զսպված կիրք, շարժումների մեջ՝ լիաբուռն և լիակատար զգացմունք, որ ջինջ է, պարզորոշ, վիթխարի: Եվ ի՜նչ ձայն՝ երաժշտություն, որի մեջ հնչում է կանացի հմայքի անխարդախ ու մշտաշող մետաղը»:
ՀԱՅ ԲԵՄԻ ԱՌԱՋՆՈՒՀԻՆ (Սիրանույշ)
Սիրանույշ1857-ի մայիսի 25-ին Պոլսի Բերա թաղամասում, բնիկ վանեցի ատաղձագործի ընտանիքում ծնվեց մի աղջնակ, որին վիճակվելու էր համազգային փառք ու ճանաչում: Նախնական կրթություն միայն ստացած Մերոպե Գանթարջյանը պիտի դառնար «հայ բեմի լուսատու աստղը», «հայ ցեղի պարծանքներից մեկը»: Պիտի դառնար Սիրանույշ: Եվ դարձավ:
Այո՛, Սիրանույշի արտիստական շնորհներն սկզբից ևեթ ակներև էին ու անուրանալի. հրայրքոտ տեմպերամենտ ուներ, իդեալական շարժուձև, դուրալի ձայն, արտահայտիչ դիմախաղ, ամեն ինչ սրտով ընկալող, մարդկային հոգու ամենանուրբ թրթիռներն զգալու և նույնպիսի նրբությամբ վերարտադրելու ունակությամբ էր օժտված: Ժամանակակիցներից մեկի վկայությամբ՝ «Սիրանույշը… գեղանկար է, գրեթե անդորր, անտագնապ: Սակայն նրա խոսքի մեջ կա զսպված կիրք, շարժումների մեջ՝ լիաբուռն և լիակատար զգացմունք, որ ջինջ է, պարզորոշ, վիթխարի: Եվ ի՜նչ ձայն՝ երաժշտություն, որի մեջ հնչում է կանացի հմայքի անխարդախ ու մշտաշող մետաղը»:
Комментарии
Отправить комментарий