Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից…
Տար ինձ, ժամանակ 
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ, 
Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում: 
Հուշերից որքան հեռու եմ կենում, 
Մեկ է, կապում են թևերս նրանք:
Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս 
Այնպիսի մի նոր հավիտենություն, 
Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս, 
Դառնում է արդեն խորին հնություն:
Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից, 
Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ: 
Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից, 
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ:
Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ, 
Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց, 
Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ, 
Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց:
Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն, 
Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ, 
Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում 
Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ:
Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ, 
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ: 
Համո Սահյան

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...