Իմ դարի հայը՝ ե՛ս եմ լինելու, Նախնյաց վրեժը՝ ե՛ս եմ լուծելու, Ե՛ս եմ իմ ազգի բաց վերքի վրա, Բալասան դարձած աղոթք անելու։ Իմ վաղվա հային՝ ե՛ս եմ ծնելու, Հայորդու ոգով նրան սնելու, Որ կանգնի նախնյաց հողերի վրա, Ու մի հարվածից աշխարհ դղրդա։ Այս դարի հայը՝ դու՛ ես լինելու, Դու՛ ես քո հային՝ իր տուն բերելու, Հայի աչքերը էլ չեն թախծելու, Աշխարհում պանդուխտ հայ չի լինելու։ Մեր վաղվա հային՝ դու՛ ես ծնելու, Ձեռքին դրոշ ու զենքը դնելու, Աղոթք անելու, հող համբուրելու, Ազգի պարծանքը նա՛ է լինելու։ Այսօր՝ ես ու դու, մե՛նք ենք լինելու, Մե՛նք ենք մեր տունը կանգուն պահելու, Օջախներում ծուխ, թոնիր վառելու, Մեր մի թիզ հողը մե՛նք ենք պահելու։ Մեր դարի հայը՝ մե՛նք ենք լինելու, Ու դարի հայեր՝ շա՛տ ենք ծնելու, Հայն է ինքն իր մեջ հային կերտելու, Ու նրան դարի՝ հա՛յ են կոչելու։ Հեղինակ՝ «Կապույտ աղջիկ»
Եկեղեցին Հայկական Եկեղեցին Հայկական, ծննդավայրն է հոգւոյս, Ինչպես քարայր մ’ընդարձակ, պարզ ու խորհուրդ, մութ ու լոյս, Իր գաւիթովն հիւրընկալ, իր լայն բեմով, ու հեռուն, Կանգնած իր լուռ խորհանով, որ կարծես նաւ մ’է ծըփուն… Եկեղեցին Հայկական, ես աչքըս գոց կը տեսնեմ, Ու կը շնչեմ, կը լսեմ՝ իր Յիսուսով մանկադէմ, Իր սեղանէն մխացող, գուլայ – գուլայ խունկերով, Եւ իր պատերը ցնցող աղօթքներով ալեխռով… Եկեղեցին Հայկական բարձըր բե՛րդն է հաւատքին Իմ պապերուս` որ հողէն զայն քար առ ար հանեցին Եւ երկինքէն իջուցին զայն ցօղ առ ցօղ , ամպ առ ամպ Ու թաղուեցան անոր մէջ հանդարտութեամբ, հեզութեամբ… Եկեղեցին Հայկական մեծ վարագոյր մ’ը բանուած, Որուն ետեւ, սըկիհին մէջ, կ’իջնէ ի՛նքը Աստուած, Որուն առջեւ՝ գլխահարկ կու գայ իմ ազգըս ամբողջ Հաղորուիլ անցեալին հաց ու գինւով կենսառողջ: Եկեղեցին Հայկական՝ ծովուն դիմաց ալեկոծ Նաւահանգիստ մ’է խաղաղ, ցուրտ գիշերին՝ հուր ու բոց, Ու տռփակէզ ցերեկին անտառ մըն է ստուերոտ՝ Ուր շուշաններ կը ծաղկին Շարականի գետին մօտ: Եկեղեցին Հայկական մէն մի քարին տակ գետնի Դէպի երկինք բարձրացող գաղտ...
Комментарии
Отправить комментарий