աջվա պես ոգևորությամբ շրջապատված, այլև գլխին նահատակի լուսապսակ։ Չկար տուն, ուր նրա հիշատակին բաժակ չբարձրացվեր։ Եվ այդպես երկար ժամանակ, մոտ մի տարի շարունակ։
Շտապեցի Չարենցի գրքից մի օրինակ տանել Վարպետին։
Շատ ուրախացավ, շնորհակալ եղավ։
Գիրքը ձեռն առավ, ասես փայփայեց ու սկսեց թերթել` տեղ-տեղ կանգ առնելով, կարդալով պատահած ոտանավորը։
Տիկին Սոֆիկն ասաց, թե հեռախոսի մոտ են խնդրում ինձ։ Երբ վերադարձա, տեսա Վարպետին` գլուխը Չարենցի գրքին դրած, լճացած աչքերով, արցունքի երկու կաթիլ գրքի բաց էջի վրա։
ՌՈՒԲԵՆ ԶԱՐՅԱՆ

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...