Քո կյանքը մի կտավ է...
Գալիս է մի պահ, որ ուզում ես փախչել բոլորից,նույնիկ ինքդ քեզանից ու մոռանալ ամեն ինչ, չմտածել ոչնչի մասին...ու գնալ հեռո՜ւ...հեռու՜....Աշխարհից,աշխարհիկից կտրված հեռու, թեկուզ մի քանի օրով:
Երանի բոլորն էլ կարողանային իրենց պատկերացրած կյանքն ապրել ու ապրած ուրախ օրերի իրենց կտավը նկարեին մինչև վերջ...

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...