Գարնանամուտ է...



Ձմեռվա քնքուշ թևերը մեզնից
Ի~նչ երազների փնջեր գողացան,
Ի~նչ կանչեր կորան ձնհալքի ուժով,
Որքա~ն կարոտներ դանդաղ մարեցին...
Մոխիրներն հիմա կարծես ծաղկել են,
Մոլեգնած հողմը հույս է անձրևում,
Աշխարհը նոր է փորձված հավատի
Ու անփորձ սիրո հեքիաթի նման...
Գարնանամուտ է...
Հույսի հեռավոր ճամփան է բացվել
Ու ծիլի հետ հուշը երկինք տանող
Անուշ զարթոնք է մայր հողի
Ու մայր բնության մեծ հանելուկ է...
Գարնանամուտ է...
Լույս-կարոտները մարում են դանդաղ
Ձյան սեղմվող թևերի վրա,
Իսկ մութ անհայտը նորից վազում է
Հինավուրց լույսի փայլին ընդառաջ:
Գույնն ու ձայները բազմազանվել են,
Մեր սրտի կանչը տրոփում է հար,
Մերկ նստարանին մի փունջ ծաղիկ է,
Իսկ նրա շուքին`բարալիկ մի լույս...
Գարնանամուտ է...
Ամպի քնքշություն,կայծակի ծփանք,
Սիրո ծիածան.........
Գարնանամուտ է...
Lուսին Ամարա

Комментарии

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...

Изображение
Եկեղեցին Հայկական Եկեղեցին Հայկական, ծննդավայրն է հոգւոյս, Ինչպես քարայր մ’ընդարձակ, պարզ ու խորհուրդ, մութ ու լոյս, Իր գաւիթովն հիւրընկալ, իր լայն բեմով, ու հեռուն, Կանգնած իր լուռ խորհանով, որ կարծես նաւ մ’է ծըփուն… Եկեղեցին Հայկական, ես աչքըս գոց կը տեսնեմ, Ու կը շնչեմ, կը լսեմ՝ իր Յիսուսով մանկադէմ, Իր սեղանէն մխացող, գուլայ – գուլայ խունկերով, Եւ իր պատերը ցնցող աղօթքներով ալեխռով… Եկեղեցին Հայկական բարձըր բե՛րդն է հաւատքին Իմ պապերուս` որ հողէն զայն քար առ ար հանեցին Եւ երկինքէն իջուցին զայն ցօղ առ ցօղ , ամպ առ ամպ Ու թաղուեցան անոր մէջ հանդարտութեամբ, հեզութեամբ… Եկեղեցին Հայկական մեծ վարագոյր մ’ը բանուած, Որուն ետեւ, սըկիհին մէջ, կ’իջնէ ի՛նքը Աստուած, Որուն առջեւ՝ գլխահարկ կու գայ իմ ազգըս ամբողջ Հաղորուիլ անցեալին հաց ու գինւով կենսառողջ: Եկեղեցին Հայկական՝ ծովուն դիմաց ալեկոծ Նաւահանգիստ մ’է խաղաղ, ցուրտ գիշերին՝ հուր ու բոց, Ու տռփակէզ ցերեկին անտառ մըն է ստուերոտ՝ Ուր շուշաններ կը ծաղկին Շարականի գետին մօտ: Եկեղեցին Հայկական մէն մի քարին տակ գետնի Դէպի երկինք բարձրացող գաղտ...
Далее...