Լեռնային շրջաններում տարածված է եղել աշնանը մսի պահածոյացման և ձմռանը օգտագործելու մշակույթը: Տավարի կամ ոչխարի մսից պատրաստում էին ղավուրմա՝ տհալ: Շիրակի տարածաշրջանում 1971–1972

թթ. գրառած նյութերի համաձայն՝ տեղացիները ղավուրման պատրաստելու երեք եղանակ էին կիրառում: Առաջին՝ ոսկրահան էին անում և համաչափ կտրատում ու եփում: Եփած միսը զետեղում էին կավե կճուճների մեջ և վրան լցնում անասունի հալած ճարպը, իսկ եթե այն չէր բավականացնում, ապա ավելացնում էին յուղ: Լցրած յուղը պետք է ամբողջությամբ ծածկեր միսը: Երկրորդ՝ ճարպոտ միսը տապակում էին, ապա լցնում կավե կճուճի մեջ, այն ծածկում յուղի կամ ճարպի շերտով: Երրորդ՝ միսը կիսաեփ էին անում, ապա տապակում և դարձյալ կավե ամանների մեջ յուղով ծածկված վերին շերտով պահում սառը տեղում կամ թաղում հողի մեջ: Ձմռանը տհալը օգտագործում էին ամենատարբեր ապուրների, փլավների մեջ: Այն խնայողաբար էին օգտագործում՝ հիմնականում որպես նախուտեստ՝ պատվավոր հյուրեր ընդունելիս:

«Կէան» կրթամշակութային կենտրոն

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...