ՀՈԳՈՒ ՀՆՉՅՈՒՆ
Լույս կա, կա երկինք.... դու ապրում ես...Մնացածն արդեն թվում է կանես... Կա լռություն, փորցում ես ցրել, չի ստացվում, հետո՝ չես ուզում ու դա արդեն լռության լռությունն է, ավելի անտանելի... Չգիտեմ ցավով , թե անտարբեր ցավով հասկանում ես, որ այն ինչ սրտիդ թրթիռ էր՝ էլ կարևոր չէ, նա՝ ում ժամերիդ, վարկյաններիդ մեջ ես դրել՝ էլ չկա .. ու այդ չկան լուռ դատարկություն է դարձել... Թվում է ավելի թեթև է լինելու... բայց զգում ես թեթևությունը հոգուդ բացակայությունից է, սրտիդ զարկերի կանգից..... ուզում ես գոռալ , քեզ զգալ գոնե.. բայց դա էլ չի ստացվում... ու ապրում ես թեթև, լուռ անզգա...
Լույս կա, կա երկինք.... դու ապրում ես...Մնացածն արդեն թվում է կանես... Կա լռություն, փորցում ես ցրել, չի ստացվում, հետո՝ չես ուզում ու դա արդեն լռության լռությունն է, ավելի անտանելի... Չգիտեմ ցավով , թե անտարբեր ցավով հասկանում ես, որ այն ինչ սրտիդ թրթիռ էր՝ էլ կարևոր չէ, նա՝ ում ժամերիդ, վարկյաններիդ մեջ ես դրել՝ էլ չկա .. ու այդ չկան լուռ դատարկություն է դարձել... Թվում է ավելի թեթև է լինելու... բայց զգում ես թեթևությունը հոգուդ բացակայությունից է, սրտիդ զարկերի կանգից..... ուզում ես գոռալ , քեզ զգալ գոնե.. բայց դա էլ չի ստացվում... ու ապրում ես թեթև, լուռ անզգա...
Комментарии
Отправить комментарий