<<Ես կարող էի նրան չլսել,-մի օր խոստովանեց նա,-երբեք չպետք է լսել ծաղիկներին:Պետք է միայն նայել նրանց ու շնչել նրանց բուրմունքը:Իմ ծաղկի բուրմունքը պարուրել է ամբողջ մոլորակը,բայց ես չկարողացա ուրախանալ…>>:
Նա շարունակեց խոստովանել.
<<Ես այն ժամանակ նրան չհասկացա.ես պետք է նրան գնահատեի ոչ թե խոսքերով,այլ նրա արարքով:Նա ինձ պարուրում էր անուշահոտությամբ և լուսավորում:Ես չպետք է փախչեի նրանից.ես նրա սերը պետք է գուշակեի իր անմեղ խորամանկությունների ետևում:Ծաղիկներն այնքան հակասական են:Բայց ես շատ երիտասարդ էի,որպեսզի նրան սիրել կարողանայի…>>…
Նա շարունակեց խոստովանել.
<<Ես այն ժամանակ նրան չհասկացա.ես պետք է նրան գնահատեի ոչ թե խոսքերով,այլ նրա արարքով:Նա ինձ պարուրում էր անուշահոտությամբ և լուսավորում:Ես չպետք է փախչեի նրանից.ես նրա սերը պետք է գուշակեի իր անմեղ խորամանկությունների ետևում:Ծաղիկներն այնքան հակասական են:Բայց ես շատ երիտասարդ էի,որպեսզի նրան սիրել կարողանայի…>>…
Комментарии
Отправить комментарий