Մերոնցով.....
Այս Եդեմական բնաշխարհի գրկում հոգեպես կտրվելով աշխարհիկ առօրյա հոգսերից, վերերկրային թևեր առնելով,ոչ միայն միտքդ,այլև հուզմունք ապրող ողջ զգայական աշխարհդ է վերերկրային տիրույթ տեղափոխվում:
Ինձ այն ծաղկաբույր լեռներն են տանում
Այն բարձունքներն են ինձ տանում կրկին,
Ուր մարդն ամպերին վերից է նայում,
Վերից է նայում արծվի ճախրանքին։











Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...