Սիրային նամակներ մեր մեծերից․․․
Ռուբեն Սևակի ծննդյան օրն է
«Սիրելի Յաննի, իմ ամենասիրուն Յան, այստեղ գեղեցիկ գարուն է ու գեղեցիկ երկինք, երեկոյան` հազարավոր աստղեր, և ամենուրեք օդի մեջ սեր կա, իսկ եթե դրա մասին երկար չեմ գրում, իմացիր միայն, որ շատ հաճախ ու շատ երկար եմ քո մասին մտածում, մեծ քնքշությամբ, նաև՝ մեծ անհամբերությամբ: Ա՜խ, ես սիրում եմ քեզ, իմ գանձ, կուզենայի քեզ միայն սիրել ու սիրել, կուզենայի քեզ ունենալ և ունենալ…»
Ռուբեն Սևակի նամակը կնոջը (1912):
Photo: Ruben Sevak with his wife Yanni
Օ, իմին աղուոր կինս,
ամենապաշտելին, ամենահմայիչը, ամենասիրազեղը պզտիկ կիներուն մեջ։ Եթէ հիմա գիտնայիր, թէ ինչքան կը սիրեմ քեզ եւ ինչպէս կը տառապիմ քու բացակայութենէդ։ Եւ եթէ գիտնայիր, թէ ինչքան սիրատոչոր ու բարի պիտի ըլլամ քու վերադարձիդ։ Եւ եթէ գիտնայիր նաեւ, թէ որքան կօրհնեմ այս կարճ բաժանումը․․․Մեծ գեղեցկութիւնները մեծ լեռներ են․ երբ մարդ այդ լեռներուն վրայ է, այնքան ալ չի նկատեր անոնց մեծութիւնը․ պէտք է որոշ տարածութիւն մը, կարենալ դատելու համար անոնց վսեմ գեղեցկութեան մասին։ Իսկ ես ճամբորդի մը նման եմ, որ հեռուէն դատելէ ետքը վեհանիստ գագաթն մը բարձրութեան մասին, պիտի ուզեր դարձեալ ըլլալ անոր վրայ եւ այս անգամ արդէն աւելի լիաթոք ու աւելի խորունկ շնչել այդ կատարի զովասուն օդը․․․Դուն զիս կը հասկնաս, այնպէս չէ՞, քաղցրիկս։ Եւ նաեւ կը ներես ինծի, եթէ երբեմն քիչ մը պաղ (քիչ մը ծեր, թերեւս), քիչ մը մտախոհ եմ երեւցած քեզի։ Պատճառն այն է, որ սառնօրէն դատող այս ճակտին տակ բոցեր կան, կրակներ, գաղտնի կայծեր, որոնք պիտի ուզէին վայրկենապէս հրոյ ճարակ դարձնել իմ ամբողջ էութիւնս․․․Եթէ գիտնայիր, թէ ինչքան կը սիրեմ քեզ իմ մէջս․․․
Ռուբեն Սևակի նամակը կնոջը՝ Յաննի Ապելին
Դուն Հրա՜շքն ես, դուն Երա՜զն ես, դուն Սերն ես.
Տարաշխարհի չքնաղ ծաղիկն ես աղվոր.
Միսթիքական խնկումներով թունավոր
Դուն մսեղեն խենթեցընող տաճարն ես.
Դուն Հրա՜շքն ես, դուն Երա՜զն ես, դուն Սերն ես:
Ты роскошь, ты лучший, ты любовь.
Ты чудесный цветок мира, лиса.
Токсичны с мистическими спинами
Ты сумасшедший храм мяса.
Ты роскошь, ты мечта, ты любовь.
Լուսանկարում՝ Ռուբեն Սևակ և Յաննի
Комментарии
Отправить комментарий