Ծնունդդ Շնորհավոր Զորավար
Ժողովրդի սիրելի....ազգի պաշտպան, ՄԵԾՆ ՍՐԲՈՒԹՅՈՒՆ..
Շնորհավոր Փաշա
Երիտասարդ իսկ դու հետապնդում ես ազգիդ սրբազան երազին
ՆՐԱՆԻՑ ՄԵԾ ՈՒԺ ԷՐ ՀՈՐԴՈՒՄ Գոնսալո Հ. Գուարչ (ծնվ. 1945 թ.), իսպանացի գրող
Հունիս 1905
...Նույն գիշեր Անդրանիկ Օզանյանը ներկայացավ Փարիզի Վանդոմ հրապարակի վրա գտնվող գրասենյակ: Ջլապինդ մարդ էր, դեպի հետ սանրած առատ մազերով և արևելյան ոճի մեծ բեղերով:
Կլիներ մոտ քառասուն տարեկան, թեև նրա ասես քարակերտ դեմքին՝ կոպերի տակ և շուրթերի անկյուններում, կնճիռներ էին երևում: Նրանից մեծ ուժ էր հորդում, իսկ մուգ աչքերը ծակում - անցնում էին դիմացինի միջով:
Խոսքով հանդես եկավ Անդրանիկը.
- Իմ կարծիքով թուրքերն ուզում են ազատվել բոլոր նրանցից, ովքեր իրենց ռասային չեն պատկանում: Մենք ավելորդ ենք. ոչ միայն հայերս, բայց ամենից շատ հայերս: Թուրքերը չեն ընդունում մեր մշակույթը, ոչ էլ մեր կրոնը, ոչ էլ մեր լեզուն ու դրանցից բխող մեր հոգեղեն կերտվածքը:
Կուզենային վերացնել մեր բանաստեղծներին, գրողներին, փիլիսոփաներին, երգահաններին...և, անշուշտ, մեր զինվորներին:
Կուզենային վերացնել մեր հետքերը, մեր խաչքարերը, մեր մատուռները, եկեղեցիները, ցանկացած վկայություն կամ նշան, որ այնտեղ երբևէ հինավուրց մի ազգ խաղաղ ապրել է իր սեփական երկրում:
Չեն կարող հանդուրժել, որ մենք պաշտպանում ենք մեր իրավունքները: Նրանց համար դա անընդունելի է, բայց ես ձեզ խոստանում եմ. քանի դեռ Աստված մեզ ուժ ու կորով է տալիս, մենք կդիմակայենք...
(«Հայոց կտակ» գրքից, ԵՊՀ հրատ., 2011թ.)
Նյութը վերցված է Կարլ Յալանուզյանի ֆբ էջից:
Комментарии
Отправить комментарий