Զորավարին՝


մեծ Անդրանիկին
Քո օրորանն այն է, ուր որ
Հողմերից է լսում օրոր
Արծվաձագն իր քարափին,
Ուր ձյուների թագն է արփին։
Ուր վիշապ է մութն՝ անդնդում։
Ուր որ մահիկն է զարզանդում։
Ուր կուրծք տված ամպ ու շանթին,
Լճակներ կան գագաթներին,
Որ քո հայոց հարսների պես
Ամպի քողից նայում են քեզ։
Ուր գետերից հրեղեն ձին
Ծառս է լինում լուսաբացին։
Ուր ժայռերից վարդ է կաթում,
Բայց ուր կայծակն է թրատում
Կաղնիները լեռան վրա,
Ուր անտառն է լեռան զրահ։
Ուր մանուկդ մութ անտառում
Վագրի բերան էր պատռում...
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՇԻՐԱԶ

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...