«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...

Վրթանես եպս. Օծոփեցու կամ աղքատ ծերունու սխրագործությունը 1460 թ. Սարգիս Բ. Աջատար կաթողիկոսն Էջմիածնից հափշտակել էր Լուսավորչի Աջը և տարել Աղթամար: Տասը տարի անց Լուսավորչի Աջը Աղթամարից Ս. Էջմիածին վերադարձնելու գործը ստանձնում է Վրթանես եպս. Օծոփեցին: Նա 1470 թ. հեռանում է Էջմիածնից, առանձնանում բոլորից, զգեստները փոխում, մորուքը կտրում, անօթևանի կերպարանք ստանում և ուղևորվում Աղթամար: Աղքատ ծերունու կերպարանքով մտնում է Աղթամարի կաթողիկոսարան` աշխատանքի ընդունվելով որպես սպասավոր: Յոթ տարի է նրանից պահանջվում, որ դառնա Աղթամարի Ստեփանոս կաթողիկոսի սիրելին: Վերջինս նրան նշանակում է եկեղեցու լուսարար, ով պետք է պահպաներ նաև եկեղեցու ներսում գտնվող սրբությունները՝ այդ թվում Լուսավորչի Աջը: Վերջապես Վրթանես եպիսկոպոսին հաջողվում է Աջը փախցնել ու մեծ դժվարությամբ հասցնել Ջուղա, որտեղից պետք է շարժվեր դեպի Նախիջևան: Այնտեղ մեծ ցնծությամբ նրան դիմավորելու էին գնացել Հովհաննես Է. և Սարգիս Աթոռակալ կաթողիկոսները: Վերջապես տասնյոթ տարի (1460-1477) բացակայությունից հետո Սուրբ Աջը վերադառնում է Լուսավորչի Սուրբ Աթոռ՝ Էջմիածին՝ շնորհիվ Վրթանես եպս. Օծոփեցու քաջագործության: Նկարը՝ Մեզուրնյան Իսահակ (Արշակ) Իսահակի, Մուրացիկ ծերունի (1895?), Հայաստանի ազգային պատկերասրահի ֆոնդապահոց