Սիրոյ տունը
Իմ փոշեպատ ճամբաներուս դէմ խաւար՝
Քու սէրդ յանկարծ կանչը եղաւ ինձ համար
Պատուհանի մը պլպլուն ճրագին:
Արիւնլըւայ ոտքերն իմ խոնջ կանգ առին
Գիշերուան մէջ, քու անծանօթ սեմին դէմ,
Եւ ճռնչեց սիրոյ դարպասը վսեմ:
Տարիներու իմ տոչորուն պապակին
Տուիր գինին անմահական սեղանիդ,
Տուիր դէմքիս՝ նոր արշալոյս ու նոր խինդ:
Շոյող ջերմին դէմ թոնիրիդ բոցերուն՝
Կուրծքիս ցամքած ակունքներէն բխեցան
Աղբերակներն հին յոյզերուս իմ թաքուն:
Քու սէրդ ինծի եղաւ պայծառ պատշգամ
Պարտէզներուն վըրայ կեանքին ծաղկաբաց,
Եւ ես ճանչցայ այս հողին փառքն անթառամ:
Աքսորանքի օրերէս վերջ ամայի՝
Քու սէրդ անհո՜ւն կարօտներով, յոյսով լի՝
Դարձաւ ինծի քաղցըր տնա՜կ մայրենի:
Մուշեղ Իշխան

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...