Նրանք պար էին գալիս փողոցում ինչպես լարած խաղալիքներ, իսկ ես քարշ էի գալիս նրանց ետևից, ինչպես որ ամբողջ կյանքում քարշ կգամ նրանց ետևից, ովքեր ինձ հետաքրքիր են, քանի որ ինձ հետաքրքիր են միայն ցնորվածները, նրանք, որոնք խելքները գցում են կյանքի համար, զրույցների համար, փրկված լինելու ցանկության համար, ովքեր ամեն ինչ միանգամից են ցանկանում, ովքեր երբեք չեն ձանձրանում ու չեն ասում դատարկ բաներ, ովքեր միայն այրվում, այրվում, այրվում են, ինչպես հռոմեական ֆանտաստիկ դեղին մոմերը, որոնք սարդեր են ցրիվ տալիս աստղային երկնքում, իսկ կենտրոնում հայտնվում է կապույտ բռնկումը, և այն ժամանակ բոլորը բացականչում են. «Օհ-ո-ո-ո…»:
ՋԵԿ ԿԵՐՈՒԱԿ
ՋԵԿ ԿԵՐՈՒԱԿ
Комментарии
Отправить комментарий