ՀԱՎԱՏՔ...ՎՍՏԱՀՈՒԹՅՈՒՆ...ՀՈՒՅՍ...
Մի անգամ գյուղը որոշեց աղոթել անձրևի համար: Աղոթքի օրը բոլորը հավաքվեցին միասին, բայց միայն մի փոքրիկ աղջիկ եկավ անձրևանոցով: ԴԱ ՀԱՎԱՏՔՆ Է:

Երբ հայրը փոքրիկ երեխային նետում է վեր, նա ծիծաղում է, քանի որ գիտի, որ հայրը իրեն անպայման կբռնի: ԴԱ ՎՍՏԱՀՈՒԹՅՈՒՆՆ Է:

Ամեն գիշեր, երբ գնում ենք քնելու, հավաստիք չունենք, որ վաղը կարթնանանք, բայց այնուամենայնիվ միացնում ենք զարթուցիչը: ԴԱ ՀՈՒՅՍՆ Է:

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...