Բարաւոր.Յովհաննավանք
ԲԱՐԱՒՈՐ
Հայ­կա­կան միջ­նա­դարեան եկե­ղեցա­կան ճար­տա­րապե­տու­թեան ամե­նէն տե­սար­ժան եւ թան­կա­գին տար­րե­րէն մէ­կն է «բա­րաւոր»ը. մուտքի դռնե­րու, պա­տու­հաննե­րու վրայ հո­րիզո­նադիր, աղեղ­նա­ձեւ կամ կա­մարա­ձեւ քար, -վեր­նա­սեմ, դռնագ­լուխ, կամ շե­մագ­լուխ- որ կը վերցնէ բե­ռը։ Հայ­կա­կան ճար­տա­րապե­տու­թեան մէջ մեծ մա­սամբ կի­սաբո­լոր եւ միակ­տուր քար է անի­կա։

Ստու­գա­բանու­թիւն, բա­րաւո­րը բարձրա­րուեստ է դառ­նում, երբ քան­դա­կագործ-ճար­տա­րապե­տը, որո­շում է ստեղ­ծել ցցուն բարձրա­քան­դակ կամ մա­կերե­սին հա­ւասար հար­թա­քան­դակ նկար­ներ։ Բա­րաւոր­նե­րի սքան­չե­լի օրի­նակ­ներ դուք կը տես­նէք յայտնի վան­քե­րի մօտ. դի­տեցէք Յով­հաննա­վան­քի բա­րաւո­րը, որ զար­դա­րուել է «Իմաս­տուն եւ յի­մար կոյ­սեր» առա­կի վրայ ստեղ­ծուած բարձրա­քան­դա­կով, եզե­րուած՝ ու­թա­թեւ աստղե­րով եւ բու­սա­պատ­կերնե­րով։

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...