«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...

Արյունը վրեժի կոչ էր անում…
Սողոմոնի ողջ գերդաստանը Երզնկայում ու Բահառիճում ընկել էր թուրք դահիճների ձեռքը ու մեծ գերդաստանից կենդանի էր մնացել միայն ավագ եղբոր աղջիկը: Սողոմոն Թեհլերյանը օր ու գիշեր հանգիստ չէր գտնում, աչքերում վրեժի կրակ էր, հոգում` ցավի ու տառապանքի փոթորիկ: Ականջներում չէր մարում հազարավոր անմեղ մանուկների ճիչերը, որոնց անհամ թուրքի յաթաղանը չխնայեց:

Առաջին համաշխարհային պատերազմը լավագույն առիթն է Թուրքիայի համար` իրահործելու իր վաղեմի երազանքը. աշխարհը ՙզբաղված է՚, ով էր մտածելու հայերի մասին…
Այս ջարդերից հետո կլինեն բողոքներ, Թուրքիայի հեղինակությունը կվնասվի, սակայն, վստահ եղեք, սա ժամանակավոր է, քիչ հետո ամեն բան կմոռացվի… ՚,-այս խոսքերը հանցակից իր ընկերներին յուր ժամանակ վստահաբար ասում էր Ցեղասպանության կազմակերպիչներից մեկը` Ջեմալ Նազիմը: Սակայն Ցեղասպանության կազմակերպիչները չգիտեին,որ հային ոչ ոք կանհնեցնել չի կարողանա,երբ նրա երակներում սկսի եռալ արդար վրեժխնդրությամբ տոգորված արյունը:

Սողոմոն Թեհլիրյանը իր եղբոր եւ հոր հետ:
Soghomon Tehlirian with his brother and father.
Согомон тейлирян со своим братом и отцом.