- Получить ссылку
- Электронная почта
- Другие приложения
ՄԱՐԿԵՍ-«Հարյուր տարվա մենություն»
«Հարյուր տարվա մենություն»-ը կոլումբիացի գրող Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի ամենահայտնի ստեղծագործությունն է: Այն հանդիսանում է մոգական ռեալիզմի ուղղության առավել բնորոշ վեպերից մեկը:
Մեկը մյուսի մեջ արտացոլվող, դեմ դիմաց կանգնած հայելիների նման այս երկու կարոտների տառապանքից նա կորցրեց անիրականության իր հրաշալի զգացողությունը եւ հասավ այն վիճակին, որ խորհուրդ տվեց ընկերներին հեռանալ Մակոնդոյից, մոռանալ ամեն բան, ինչ սովորեցրել էր ինքը աշխարհի եւ մարդկային սրտի մասին, թքել Հորացիոյի վրա եւ ամենուր, որտեղ էլ նրանք լինեն, միշտ հիշեն, որ անցյալը կեղծիք է, որ հիշողության համար վերադարձի ճամփա չկա, որ յուրաքանչյուր անցած գարուն կորած է եւ որ ամենախենթ ու ամուր սերը սոսկ վաղանցիկ երեւույթ է…
Երբ այլևս երկրագնդի վրա չմնաց գոնե մեկ մարդ ով չէր տեսել սառույց կյանքը դարձավ անտանելի:
Կանցնեն տարիներ, եւ գնդակահարության պատի տակ կանգնած
Աուրելիանո Բուենդիան կմտաբերի այն հեռավոր իրիկունը, երբ հայրն իրեն տարավ սառույց տեսնելու …
«Հարյուր տարվա մենություն»-ը վեպի մասին կարելի է խոսել անվերջ, սակայն, միևնույնն է, հնարավոր չէ արտահայտել ամբողջ իմաստը: Ի վերջո, անգամ կարդալուց հետո մնում են հարցեր, որոնք ուզում ես քննարկել, վերլուծել, տողեր, որոնց ուզում ես վերադառնալ կրկին ու կրկին:
«Հարյուր տարվա մենություն»-ը կոլումբիացի գրող Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի ամենահայտնի ստեղծագործությունն է: Այն հանդիսանում է մոգական ռեալիզմի ուղղության առավել բնորոշ վեպերից մեկը:
Մեկը մյուսի մեջ արտացոլվող, դեմ դիմաց կանգնած հայելիների նման այս երկու կարոտների տառապանքից նա կորցրեց անիրականության իր հրաշալի զգացողությունը եւ հասավ այն վիճակին, որ խորհուրդ տվեց ընկերներին հեռանալ Մակոնդոյից, մոռանալ ամեն բան, ինչ սովորեցրել էր ինքը աշխարհի եւ մարդկային սրտի մասին, թքել Հորացիոյի վրա եւ ամենուր, որտեղ էլ նրանք լինեն, միշտ հիշեն, որ անցյալը կեղծիք է, որ հիշողության համար վերադարձի ճամփա չկա, որ յուրաքանչյուր անցած գարուն կորած է եւ որ ամենախենթ ու ամուր սերը սոսկ վաղանցիկ երեւույթ է…
Երբ այլևս երկրագնդի վրա չմնաց գոնե մեկ մարդ ով չէր տեսել սառույց կյանքը դարձավ անտանելի:
Կանցնեն տարիներ, եւ գնդակահարության պատի տակ կանգնած
Աուրելիանո Բուենդիան կմտաբերի այն հեռավոր իրիկունը, երբ հայրն իրեն տարավ սառույց տեսնելու …
«Հարյուր տարվա մենություն»-ը վեպի մասին կարելի է խոսել անվերջ, սակայն, միևնույնն է, հնարավոր չէ արտահայտել ամբողջ իմաստը: Ի վերջո, անգամ կարդալուց հետո մնում են հարցեր, որոնք ուզում ես քննարկել, վերլուծել, տողեր, որոնց ուզում ես վերադառնալ կրկին ու կրկին:
- Получить ссылку
- Электронная почта
- Другие приложения
Комментарии
Отправить комментарий