Գարեգին Լեւոնեանին
1908, 22 դեկտեմբեր, Ս. Էջմիածին

Հայի՛ ճուտ,
Զուռնաչի Լեւոն,
Անշնո՛րհք, 16 օրինակ Գեղարուեստը շլակեցի, բերի, բացի, տեսայ, որ իմ փայը չը կայ, մի լաւ ծիծաղեցի: Ծտի թեւով հասցուր, թէ չէ, ծեծ կայ, ծեծ: Յանձնեցի բոլորն էլ Քոչար բիծային, որ բաժանէ տէրերին:
Շատ բարեւ բոլորին:
Քո Կոմիտաս

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...