«­Վեր­ջին ըմ­բոս­տու­թե­նէ մը ա­ռաջ, բո­լո՜ր սրբու­թիւն­նե­րը դեռ չա­նար­գած, սկիզ­բին ու վախ­ճա­նին տա­կա­ւին չհայ­հո­յած, ան­գա՜մ մըն ալ կու գամ քե­զի։ Լ­սէ՛ ա­ղա­չանքս, ա­ղօ՜թ­քը մեր կլո­րիկ աղ­ջիկ­նե­րուն եւ ըն­ձիւղ ե­րի­տա­սարդ­նե­րուն, մեր ա­նուշ­բե­րան մա­միկ­նե­րուն եւ հո­ղա­տէր պա­պիկ­նե­րուն, խունկ ծխո­ղին եւ արտ հեր­կո­ղին, լսէ՜. մե՜նք ալ կ­’ու­զենք եր­գել «…Ա­մէն բա­նէ վեր»։ Ամ­պած­րար այն լե­րան կա­տա­րէն, ամպ­րո­պին ու փո­թո­րի­կին մէ­ջէն, Ե­հո­վա՜, սկսէ՛ եւ տուն տուր, տող առ տող։ Եւ թող մեր ժո­ղո­վուր­դը հե­տե­ւի ձայ­նիդ, բո­ցի պէս ժայթ­քի եր­գը թո­քե­րէն ցնծու­թեամբ եւ ար­ցուն­քով, դղրդա­գին ու ա­հեղ, կիր­քե­րը դադ­րած, կար­գա­պա՜հ ու սի­րա­լիր. ե՜ր­գը, տէ՜ր, մեր եր­գը, տո՜ւր, որ եր­գենք մեր եր­գը.
ՀԱՅԱՍՏԱ՜Ն, ԱՄԷՆ ԲԱՆԷ ՎԵՐ…»
Շաւարշ Նարդունի (1898-1968)

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

«ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ» - երգ, խոսք՝ ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆԻ Դաշնակահար` ԱՆԱՀԻՏ ՄԵ...